Geert wat doe je me aan met het doorgeven van je stokje?
Niets vind ik aan zo'n zaken... tot ik voor deze begon te peinzen.
Dag 1... geen inspiratie
Dag 2... die ochtend in alle drukte achter de werkbank... man man man, wat 'n histories ik me allemaal herinnerde van 'vroeger'.
Dag 3, 4, 5, 6,... absoluut geen tijd.
Nu, zoveel dagen later blij dat ik dit eindelijk kan posten; tijd, tijd, tijd
Tempus Fugit!
Hier gaan we:
1) Op tweejarige leeftijd was ik m'n grootmoeder te snel af en kon ik een verlengsnoer lostrekken en van 'den elentriek' proeven. Mémé rook iets verbrand, zag me bewusteloos op de mat liggen en spurtte 400 meter naar de dokter, met mij in haar armen.
Zware brandwonde, puntje van m'n tong kwijt, zelf nooit iets van geweten; nooit iemand horen klagen ;))
2) Te jong om vakantiejob te doen, dus voor vader aan 't schilderen in de zomer.
De muren van 't huis dienden 'een couchken' te krijgen. Toen ik in de schaduw 'in 't gangsken' bezig was kwam een kerel bakkerijgrondstoffen lossen (bloem en meel) voor de bakker achter ons. Bij 35°C regende 't zweet die kerel af. Bij de bakker kreeg hij zelfs geen glas water!
Van mij kreeg hij een frisse Rodenbach uit de koelkast.
Bleek die kerel dan nog van Roeselare te zijn... zelden iemand zo 'content' gezien.
3) 'Ooit' nog radio gemaakt, vrije radio op 107,6; Radio Aktief.
Eerst het programma 'Prietpraat', presentatie en techniek voor (ondertussen) Radio 2-stem Conny.
Nooit vergeet ik haar zoete stem in m'n koptelfoon op de tonen van Van McCoy (The Hustle).
We draaiden dat toen nog op plaat (vinyl). (De jingles gingen toen nog via cassette...)
Daarna nog het sportporgramma 'Aktief Sportief' (info draadloos van BRT via Teletekst), Housenation en af en toe techniek voor Belgian Pop Voorop.
4) Emilia, m'n vrouw, leerde ik kennen toen we samen leiding gaven op de vakantiekampen van Jeugdtip. Toen Emilia als groepsleidster (zonder mij) in Bomal zat, alwaar normaliter alle dagen 'sla en tomaten ' op 't menu stonden, was het één kamp zonder voornoemde groente(n).
'k Vond er niet beter op dan een Postpac op te sturen met, jawel, een krop sla en enkele tomaten.
Een totaal 'verlebte' doos kwam enkele dagen aan op 't bureau van de kampleider.
Emilia mocht het gaan uitleggen...
5) De naam van deze blog, 'Carpe Momentum' is één van de zaken die onthield uit het boek 'Geen tijd? Leef NU!' dat ik in 2004 las op 't strand in Corfu, op huwelijksreis .
Bij deze geef ik het stokje door aan:
Bruno, Hans, Geert, Dirk & Johan
Merci voor het stokje, nu mag ik zelf aan het denken gaan.
BeantwoordenVerwijderenHoe lukt dat leven trouwens met een korte(re) tong ?
Smaakten die tomaten en sla dan nog wel ?
't is nie gemakkelijk hé, zo'n stokske. Zit er al van gisteren avond met in 't koppeke maar de inspiratie is aan 't komen. Een boek lezen op huwelijksreis... en dan nog onder het motto "carpe momentum". Moet kunnen. Een prettig eindejaar en een fantastisch en sportief 2007 toegewenst.
BeantwoordenVerwijderenBomal en sla en tomaten...toen ik kind was, was dit inderdaad het geval. Tot ze je oren uitkwamen.
BeantwoordenVerwijderenDe laatste jaren is dit veranderd, minder sla en tomaten (ze durven als eens een dag overslaan). Maar je zou het vakantiecentrum ook niet meer herkennen denk ik... er zijn grote veranderingen gebeurt (mocht ook wel)
Leuk om te horen dat zelfs mensen van voor mijn generatie het sla en tomaten geval kennen