PR 3

Parijs-Roubaix nummer 3 begint zaterdag 10 juni.
Opgestaan rond 7u30. De dag voor vaderdag wist ik heus wat gedaan.
Nét voor de middag snel nog naar de fietsenmaker om nog 2 binnenbanden te kopen.
Toen ik 'toevallig' nog even keek voor de maat op de buitenbanden en zag ik in m'n voorband een grote scheur. Dus nog 2 buitenbanden ook.
Thuisgekomen snel de nieuwe buitenbanden opgelegd, de fiets in de fietszak en naar Jürgen hier in Ertvelde gebracht. Na Frans en Gino was Jürgen het derde 'slachtoffer' om mee door de Hel te trekken.
Jürgen reed met de koersfiets.

Zaterdagavond lekkere pannenkoeken gegeten, naar het recept van Emilia ('k zal het later eens posten).
Even op bed gelegen maar niet kunnen slapen.
Tegen 23 uur te voet naar Jürgen (Emilia was weg met de auto en de MTB stond bij Jürgen).
Om 23u30 kwam Dr. Uytendaele uit Rieme ons ophalen. Voor Luc was het de tweede keer Parijs-Roubaix.

De bussen vertrokken in Heusden iets na 01 uur. Op de bus wat zitten knikken, maar niet geslapen (helaas).
Rond 5u20 vertrokken we dan uit Cambronne.
Ik reed puur op hartslag, zo ver mogelijk weg van m'n omslagpunt.
Door het gebrek aan slaap merkte ik wel dat m'n hartslag sowieso aan de hoge kant was.
In het begin zitten een paar pittige klimmetjes, niet echt zoals de Vlaamse hellingen, maar toch kuitenbijters.
Er vlogen ons vele groepen voorbij, meestal met veel lawaai en trompet op; maar verschillende van die personen heb ik na me zien aankomen...
Tegen de eerste kasseistrook in Troisvilles waren we dus goed wakker.
Die kasseien zou ik sowieso niet in 't rood gaan! Verre van!! En ik heb me kunnen inhouden!!!
Toch ging het niet traag, het eerste deel aan 38km./u. het tweede deel (bergop) tegen 28 km./u.
Het leukste was het 'genieten', echt waar. 't Liep lekker en 'k had een goed gevoel!!

De volgende 3 stroken heb ik ook 'op 't gemak' gedaan, 'k wist wat er nog lag te wachten...
Tussendoor goed smeren tegen de brandende zon, eten en vooral véééééééél drinken.
Net na de middag kwamen we aan in het beruchte en gevreesde Bos van Wallers (Pavé Tranchée d' Arenberg).
Met de MTB is het te doen deze 2400m. òp de kasseien te dokkeren.
Voor de personen met de koersfiets is het pad opzij het meest aangewezen.
In het begin van het Bos zag ik Igor en Lisa zitten.
Even gestopt, een 'klapke' gedaan en op de foto.
Nét toen belde BDB, dus voor hem ook een live-relaas.
De tocht ging voor Jürgen verder over het pad, voor mij over de kasseien.
Ik kon nog rond de dertig per uur rijden, de voor én achterveer open en maar stampen!
Na deze kasseien even schudden met de armen, het gevoel heb ik nu nog in m'n vingers.

Op de strook 'Pavé de Wallers' stonden we jawel, voor de trein.
We konden er om lachen, het blijft een unieke belevenis (na vorige editie bij de profs dan toch).
't Klonk al snel "Il est où Tom Boonen?".
We hebben wijselijk gezwegen om daarna verder over de kasseien te 'vliegen'.

Jürgen begon 'er door' te zitten, terwijl het voor mij alsmaar beter en vlotter ging.
Voor mij was het echt met de vingers in de neus over de kasseien.
's Morgens had ik enorm veel last van hooikoorts, maar na de middag, geen houden meer aan!
Na de stroken telkens gewacht op Jürgen, en iets gegeten en gedronken.

Tegen strook 12 in Mons-en-Pevèle klonk het uit Jürgens mond "'k heb goesting om mijne vélo in de gracht te smijten".
Zo'n reacties en gevoelens ken ik dus dacht ik aan een dipje, maar een beetje verder voelde Jürgen zich echt niet lekker.
Samen uit samen thuis, dus vanaf dan heb ik iedere kasseistrook achter Jürgen gereden, hij indien mogelijk naast, ik op de kasseien.

Toen we onze bus de laatste keer zagen in Chéreng ging Jürgen stoppen, 't ging echt niet meer.
Hij kreeg iets tegen de barstende hoofdpijn, maar 't mocht niet baten.






Voor mij zat er niets anders op dan alleen verder te rijden, nog iets meer dan 10 km. en nog 2 stroken, één van 1400m. in Hem en 300m. biljartvlak nét voor de piste, Pavé Charles Crupelandt.
In de laatste 10 km. ben ik niet meer onder de 32/u. geweest en in de laatste 5 km. niet meer onder de 35/u.
Vleugels dus, woehaa!
De piste ben ik opgesnoven en daar ben ik beginnnen rijden tegen 38/u.
Moe (door niet te slapen) maar héél voldaan én met overschot aangekomen.
Dan het wasgerief van de bus en de douches in.
De vorige 2 keer was het water koud, zeg maar ijskoud, maar dat kon me toen heus niet schelen.
Deze keer, bij de tropische buitentemperaturen was het water, jawel, vuurheet.



Dus een kattenwasje en op naar de kantine, voor de foto's, diploma en een frisse pint.
Emilia wist me daar te vertellen dat Jürgen net aangekomen was!!
Prachtig van hem om dat nog te doen. Hij was er door gekomen na een half uurtje rust.

Gans de dag geen pech gehad en net op de kasseien in Hem reed hij lek.
Dus ook dat nog alleen verholpen, hij mag trots zijn op zijn eerste steen!

Een beetje later ook nog Pieter VDV uit Oosteeklo tegengekomen, die ook uitgereden had (incl. 30 km. misrijden?!).






De tong uit de mond, dorst, honger, stof, moe, voldaan, whatever, ...








Algemene samenvatting:
méga... zwaar door de warmte
méga...slim gereden door in 't begin absoluut niet in 't rood te gaan
méga... tof om Igor en Lisa te zien in 't Bos van Wallers
méga...om Emilia, haar zus en ouders te zien op de piste

méga... tevreden en voldaan
Blij dat de training van de zondag ervoor rendeerde!
Volgende keer kan ik gerust overwegen Tilff-Bastogne-Tilff te rijden als voorbereiding.
Als ik ooit nog iemand hoor beweren dat PR 'toch maar vlak is', ...