De tweede keer ging (fietste) Gino mee. Gino is (was) niet zo meteen te vinden voor 'ne maikie-bike' maar toch...
Al 't een en 't ander beleefd met Gino door de jaren, dus dit avontuurtje zouden we ook wel overleven (sorry Geert).
De week voor Parijs-Roubaix met de club van Heusden waren we nog 'op kilometers'gekomen in de Elfstedentocht in Nederland.
Mooi, tof en relatief eenvoudig, enkel de verplaatsing naar Friesland is er net teveel aan.
Die zondag waren er Europese verkiezingen, op voorhand papieren en volmacht in orde brengen en weinig fietsers op het parcours.
Daar bij die molenMoulin de Vertin, na 230 km.
We ogen nog 'fris', niet?
Gino rijdt hier net achter me.
Piste in RobekeNa dé piste-ervaring met Gino durfden we het wel aan ons eens te laten gaan op de piste in Robeke (voor zover er nog "poer" in de benen zat).
Na het 'ere-' rondje stond Emilia ons op te wachten met een smaakvolle donkere Leffe.
Iedereen was het er over eens dat we die wel verdiend hadden!
HIK
Nog een van die fantastische, aparte en unieke zaken aan (en na) Parijs - Roubaix zijn de douches.
Oude en overjaarse betonnen gedrochten met lauw tot koud water. Op ieder compartiment staat het jaartal en naam van één van de winnaars dat bij de profs.
Diezelfde profs douchen zich daar ook, in dezelfde erbarmelijke omstandigheden.
Ik maal er niet om, 't heeft zijn charme en na de Helletocht kan 't je eigenlijk weinig schelen hoe koud dat water is.
Natuurlijk gaan we jaarlijks ook kijken naar de profs: de beelden van 2005.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten