verslag Leiemarathon

Eindelijk mijn verslag van m'n recentste marathon, de Leiemarathon.
In functie van 'onze' zwangerschap dicht bij huis gekozen om dit jaar toch nog iets sportief te bewijzen...
Bewust nù pas, na m'n cursus & één maand na de geboorte van onze zoon Florian, dit verslag.

Had iemand me op voorhand gezegd méér dan vier uur over m'n marathon te lopen zou ik 'ns goed gelachen hebben.

Dat het krap zou worden voor de 3u30' dat wist ik echter wel.
Daags voordien, daags na de geboorte dus; na 'n nacht van amper 6u. slaap liep ik 's morgens om half 8 'n half uurtje los met Roefie. Zalig genieten, 't lichaam was er klaar voor; maar zweten... zweten... ondanks 'n héél rustige hartslag was het vroeg onder de morgen al héél warm.

Zaterdagavond na thuiskomst van de materniteit las ik op Facebook dat de meeste lopers al meer dan 3u. in hun bed lagen, maar er waren nog te veel zaken te doen thuis zodat de nachtrust er alweer onder leed.
Zondagmorgen snel ontbeten en uiteraard eerst naar de materniteit in Gent om daarna pas naar de start in Deinze af te zakken.
's Middags starten is sowieso laat voor 'n marathon, maar deze keer gaf het niet...
Starten zou ik sowieso, dat was ook de afspraak met Emilia & om op te geven start ik sowieso niet ;-)







Achteraf pas gezien: hier al vermoeid.










Voor de start was het 'n leuk weerzien met verschillende atleten en supporters/sters:


Het 'Ertvelds' banksken Gin'eau en Maurice.
Maurice liep 3u05'39"
r e s p e c t













Nog even 'poseren' met Koen aka 'marathonloper'
45 stuks ondertussen (of 46?)
r e s p e c t


Dank aan 'Metie' voor de foto's & taxi:

r e s p e c t












Volg de gids;
merci Chris ;-)



















eindelijk... gestart...
'k telde alle benen en deelde ze door 2:
329 'duh'










Kort na de start liep ik samen met Christophe, onze 3e marathon samen aan de start, na Firenze en Ieper.

Christophe dacht dat de 3u30 er in zat, op de wolk en de kick van de geboorte; maar voor half marathon meldde hij dat we op schema van 3u40 à 44 zaten.
Even voor halfweg na 'n korte plaspauze diende ik echter het uitgedunde groepje met Christophe laten gaan. 'k Heb zelfs niet aangedrongen om nog aan te sluiten, de vermoeidheid sloeg ongenadig toe... enkel genieten zat er nog in, althans proberen...





Joking with Aiste;
blijven lachen met andere woorden ;-)))))))
















Mister Rik op de party-boat van de organistatie.
Voor de start 'bewonderde' ik deze atleet:

r e s p e c t








Op km. 28 hoopte ik niet hetzelfde gevoel van vorig jaar te hebben; het gedacht speelde even op... toch nog alert...

Eigenlijk liep het 'lekker', behalve de snelheid dan, maar mentaal ging het behoorlijk.
Als het even moeilijk ging keek ik op rechts op m'n pak waar Emilia Florian's naam en geboortedatum op schreef ;-))
Mams afzien voor de geboorte, dat stimuleert paps om af te zien.
De warmte eiste haar tol, eens voorbij de 30 km. leken de lopers te vallen als vliegen, de Rode Kruisposten hadden de handen vol en de medewerkers fietsten zich de benen vanonder hun lijf.
Op km. 32 realiseerde ik me dat ik niet aan 't lopen was, maar me aan 't voortbewegen; maar zolang 't "liep"...
Eveneens was het al duidelijk dat zelfs de 4u er niet zou halen, maar het deerde niet meer.



Eén van de weinige personen langs de kant die wél lawaai maakte, supporters in België staan er bij en kijken er naar; brave burgers zeker??

Deze kranige man zat trompet te spelen en bleef op post zitten, petje af dus, letterlijk!
'n wederzijdse blik van respect, tnx & ...

r e s p e c t







Voor de laatste kilometers kreeg ik gezelschap van 'n 'local' die nog niet zolang liep en z'n schoonbroer achterliet die de man met de hamer tegengekomen was.

Op km. 39,5 schoot er 'n kramp in m'n rechterbeen en dacht ik dat het 'over & out' was, maar gelukkig niet dus.









De laatste kilometer leek quasi onwezenlijk in de hitte, geen finish in zicht, nog 'n laatste brug langs de Leie en het gedacht "ik moet die toch ook niet meer over...".
Gelukkig viel dat allemaal mee & dook aan de einder de finish wél op.
Moe, doodmoe aangekomen, zin om de emotie de vrije loop te laten; maar dat ging niet meer.
Alles op 'n rijtje, maar de gedachten gingen snel terug naar vrouw en kind. Zo snel zelfs dat ik vergat m'n Garmin af te drukken...
Later op de week verscheen de uitslag on-line: 4u09'22" 215° op 305 finischers, 24 DNF's en enkele ervaren lopers gesproken die de omstandigheden als 'beestig' omschreven.
Zelf ben ik reuzeblij met deze ervaring, ik kon er al immens veel energie uit putten achteraf.
Energie die hier nodig is om Florian en Emilia zo veel mogelijk in de watten te leggen ;-)










hiervoor doen we 't hé ...

voor mams:
r e s p e c t

X