AntwerpIronman-verslag

Vorige week stond de Antwerp Ironman 70.3 op het programma; kortweg MHC ofte Marc Herremans Classic. Een halve, de eerste wedstrijd na Stein.
Wat het zou geven wist ik niet, uitdoen was m'n enige doel; na Stein was 't vat mentaal af en heb ik niet deftig getraind. Bovendien verlof en Belgische zomer, geen courage gehad om in de regen te fietsen...

Gelukkig de woensdagavond ervoor verkenning van het fietsparcours met de club en de benen voelden goed...
Zondag besloot ik het relax aan te pakken en me niet op te jagen.
Zò ontspannen naar de zwemstart dat ik m'n zak voor de spullen in de wissel niet meehad én m'n zwembrilletje vergat in de rugzak die Emilia voor me meezeulde.
Gelukkig vond ik haar nog voor de start en was dat ook een zorg minder...
Een kleine 5' voor de start vroegen enkele Amerikaanse atletes of iemand 'spare goggles' had, het zwembrilletje van één van hen was doorgeschoten aan de neus.
In m'n rugzak, ja; maar 'k vond Emilia niet meer... jammer voor de dame(s).
Als laatste in de rij stond ik klaar om 'te water' te gaan; Tim maande me aan tot concentratie;
eens in het water kon ik vlot tussen de wachtenden laveren en zo toch vrij ontspannen wachten op het startschot.
De zwemstart verliep vrij vlot; af en toe eens wild met de voeten moeten slaan voor atleten die er aan hingen, al dan niet opzettelijk.
Al snel kon ik vlak achter een groepje meeschuiven en had ik een goed gevoel, joepie!
Na het keerpunt voelde alles nog goed aan, echter eens voorbij de laatste grote boei waar we linksaf recht op de finish afstevenden bleef ik links aanhouden terwijl ik vrij ver van me de atleten allemaal rechts zag zwemmen... Toch blijven focussen op de trappen, maar toen was het beste zwemgevoel er al af... niet getreurd, want 't was rustig, daar links in 't Galgenweel...
Na een matige 36'19" uit het water, maar 't gevoel was ok.

Voor de wissel m'n pak in de bak van clubgenoot Geert Buyle gesmeten (dank Geert!) en vrij vlot de fiets op. Relatief rustig richting 'konijnepijp' en al snel voorbij clubleden Alex en Jules; met beide heren zou ik nog een tijdje 'rekker' spelen tijdens 't fietsen.
Goed gelet op eten en drinken en gefietst op gevoel daar m'n Garmin geen hartslag weergaf...
Het weer sloeg om boven de Antwerpse haven en al snel de eerste serieuze regenbui, maar het deerde me niet en 'k kon blijven geven!
Aan de treinsporen in de haven was het bijzonder opletten, er lagen dan wel matten, één passage zal bij veel atleten niet snel vergeten worden, massa's zien vallen, gelukkig kende ik de stroken van de verkenning en wist ik er behendig tussen te laveren.
De wind was ook niet min, maar 't gevoel bleef dik OK!
Leuk van Tim, Marc en diens vader te zien in Zandvliet (of was 't al Berendrecht) en toen de inhaalrace verdergezet. Steeds leuk om met een gewone koersfiets een paar tijdrit-bolides voorbij te gaan....
In de laatste ronde een korte plaspauze ingelast, om met een goed gevoel " 't stad" in te rijden.
De wedstrijd was niet-stayer, ik haat stayeren; toch werd ik terecht 'gepakt' en kreeg ik een zwarte kaart van de jury-dame op de moto; 3' strafbox dus.
Discussiëren zou toch niet helpen, dan maar gevloekt op m'n eigen; het molentje met de man voor me op de tijdritfiets tegenwind wàs stayeren... niet aan te doen.
Nog even kicken op de verkeersvrije Leien en net voor de wisselzone zag ik Emilia met andere club-dames-supportsters (wat 'n woord).
Toen ik haar zei "en nu 3' rust" riep ze terug "niets van" maar ze had het niet door van m'n kaart.
Het fietsen zat er op na 2u34'30".
Door de regenbui waren m'n kousen kletsnat en besloot ik maar zonder te lopen; met natte sokken zou ik sowieso blaren hebben.
In de strafbox was het gezellig druk, allemaal atleten die door de dame gepakt waren.
De 3' straftijd gaven me ruim de tijd m'n schoenen te knopen, een flesje AA-drank dat ik er kreeg uit te drinken en de spieren los te gooien.
Bij het lopen alweer een goed in de benen, voorzichtig aangezet om me niet op te blazen, want 't was nog steeds sporten zonder hartslag, wel snelheid en afstand. Samen met het gevoel was ik tevreden.
Tijdens 't lopen protesteerde m'n maag wat, een cola aan de bevoorrading op de Meir bleek de redding te zijn. Op een volgende wedstrijd, dit zal dan volgend seizoen zijn, voorzie ik droge kousen en cola in de 2e wissel!
Het parcours was bijzonder leuk, aan bijna iedere straat op plein zat wel een verhaal vast van vroeger in de studententijd in Antwerpen, 't kon dus niet stuk!
De eerste passage aan de finish zag ik speaker Hans van 3athlon.be met wie ik 's morgens nog een korte babbel had.
Hans liet het door de luidsprekers schallen "met het nummer 669 Bert Wauters, wiens fotoverslag van de Ironman in Zürich je kan nakijken op dé triatlonsite, triatlon.be".
Even nog de duim omhoog en met 'n grote smile verdergelopen.

Heel leuk de talloze aanmoedigingen, we waren immers met meer dan 40 clubleden gestart en de pakjes vielen dus op!
Na 1u44'45" zaten ook de 21 km. er op; een pak slechter dan de 1u31' die ik in Kruiningen liep over 19,29 km.; maar dat zou ook niet anders kunnen na het gebrek aan training & discipline...
Echt tevreden met een eindtijd van 5u05'12" mag ik niet zijn, maar 'k kan er mee leven.
't Gevoel was heel goed, niet super, maar toch.
Hierna werd het schade opmeten, bleintje links op de voet, hiel rechts volledig open en schoen onder 't bloed en een joekel van een blein die open gegaan was op de rechter binnenvoet... het echte afzien was voor de dagen nà de wedstrijd...