Tilff-Bastogne-Tilff

grr... ben al van dinsdag aan dit verslag aan 't werken... dat zint me niet...

Zondagmorgen stond de wekker om 4u50.

Na het ontbijt ging het vlot van Stevoort richting Tilff.

Dankzij de voorinschrijving mocht ik onmiddellijk vertrekken.

Naar (twee-)jaarlijkse gewoonte zat ik tijdens m'n voorbereiding op Parijs-Roubaix in het begin achterstevoren op m'n mountainbike.

In de wetenschap dat het gevoel toch overgaat diende ik niet te panikeren.

Al bij al verliep alles vlot, de eerste klim na 17 km. werd héél vlot verteerd, maar 'k zat nog niet in m'n klimritme.

Pas na de 2e klim, Côte de Wanne, had ik m'n yes-gevoel. Het zou m'n dag worden!

De warmte viel mee, de Camelbak gevuld met 3l. water en een goede 'moral'.

M'n voornemen om verstandig te fietsen en niet in het wilde weg mee te springen in groepjes kon ik respecteren.

Hartslag steeds onder controle en vlot klimmen, leuk!

Aan de 2e controle in Bastogne kwam ik zowaar een oud-dorpsgenoot tegen die er meewerkte als vrijwilliger. Knap van die mensen, we werden goed voorzien!

Na de 2e stop keerden we terug en zat de wind ook wat tegen.

Rond km. 120 kreeg ik ('t wordt ook gewoonte) 'n dipje. 

Geen energie meer in de benen ondanks voldoende gegeten & gedronken. Ook dat vreemde, hatelijke gevoel ging snel over en toen ik de benen terug voelde was er geen houden meer aan! In Stavelot lag er een kort stukje kasseien en daar heb ik een deel (koers-)fietsers een poepje laten ruiken.

Net voor de laatste controle in de buurt van Sprimont, kon ik inpikken bij een groepje à grande vitesse, we zijn 15 km. niet onder de 43 km./u. geweest en het lukte probleemloos om hier in te blijven. Soms rare blikken van de mannen op de koersfiets, leuk voor mij. De stervenden die we voorbij vlamden leken stil te staan ;))

Laatste bevoorrading en toen dé La Redoute. Aan de voet dacht ik dat het zoals de Muur van Geraardsbergen zou zijn; niet zo steil, nagenoeg iedereen geraakt er over, maar veel getetter omdat voor de profs de wedstrijd dààr in z'n plooien valt. 

De piek van 22% liet even op zich wachten, echter het stuk ervoor blijft ook maar duren...

Heus niet te onderschatten en onbeschut in de blakkende zon; zweet, zweet, zweet. 

De laatste kilometers naar Tilff werden weer in sneltreinvaart afgelegd. 

Uiteraard was ik tevreden dat ik zo vlot de finish bereikte. 

Leuk dat de trainingen zo renderen! Tnx Vriend-Coach Tim. Nog nooit zo vlot gefietst, geen enkel moment van verzuring of verkramping; enkel het dipje rond km. 120.

2x m'n ketting bij het schakelen af m'n cassette gekregen, dat wordt dus nog even bijregelen. 

Het kleinste (klim)verzet vooraan gebruikte ik niet, een beetje macht kan geen kwaad ;)

Parijs-Roubaix here I come! 

(eerst nog geduldig de andere wedstrijden...!)