trainen

't Is bijna al trainen wat hier de klok slaat, nog steeds met plezier.
Hier en daar wat puzzelen, maar ik kan me nog steeds aan het dagschema en de afstanden houden, zàlig!

Afgelopen vrijdag clubfeest in Lebbeke.
Genieten van spijs, drank en vrienden.
Opmerkelijk was de aanwezigheid van Luc Van Lierde, amper een week na z'n knalprestatie in Hawaii.

Blijkbaar neem ik vaak foto's van Luc als hij naar boven kijkt.
Toeval zeker?

Zaterdagavond stond er trainen op 't programma:
2,5 uur fietsen en 45' loslopen.
Dit was voor mij enkel mogelijk nà de uren, bij donker, dus met de mountainbike, daar staat immers licht op.
Na 2u15' liet m'n voorlicht het afweten, er zaten nochtans nieuwe batterijen in;
dus de laatste kilometers fietste ik langs sluipwegen om geen 'vriendjes' tegen te komen en alzo €50 "aan mijne rekker" te zijn.
(tnx commissaris 'mad Wim' voor de correcte info {COL 10/2006})

Het loslopen verliep ook vlot.

Zondagmorgen dan de eerste 'dertiger' ter voorbereiding op Firenze.
Ook die kilometers waren 'genieten'.
Na 29 km. stond ik stil, op amper 300 meter van de deur; voor de rode lichten.
Vroeger dan 30 km. thuiskomen was geen optie, dus maar 1300 meter bijgedaan.
Het terug vertrekken na die stilstand was even pijnlijk; geheel uit het ritme geslagen.
Toch een mooie tijd opgetekend: 30,30 km. in 2u42'43" (LSD), dat belooft dus voor een mooie tijd in Firenze.

Tijdens het lopen geen ongemakken ondervonden, echter toen ik thuiskwam was het wél schade opmeten:
rechtertepel opengschuurd (neen, geen foto's), geen bloed, maar nu loop ik dus met 'n gevoelig korstje op m'n (rechter)borst(je).
Voorheen heb ik dat nooit gehad (toch niet zover ik me herinner).
En m'n hielen... verdorie, de linkerhiel, waar ik sinds de halve maraton in Brussel mee sukkel, lag terug open.
Om de cirkel rond te maken begint dit nu ook op m'n rechterhiel...
Opletten dus.

Vrij constant: het dal in 't begin is een stop om de gsm op StuBru te zetten, de piek op 't einde is 'n tunneltje.



Het belette me echter niet om gisteren alweer te 'gaan' lopen.
De eerste 500m. pijnlijk omwille van de hielen, daarna was 't genieten.