interval

Vorige woensdag interval.
Om niet te missen 'spiekte' ik maar.
Dat mag van Tim (denk ik) !!!!

Vandaag opnieuwe interval, 1u20'.
Net vertrokken van huis was het weren om m'n hartslag voldoende hoog te krijgen, ik kwam pas na 5' perfect in LSD.

Toen ik na 28' diende te versnellen om tijdig door het groene verkeerslicht te lopen besloot ik te beginnen aan de eerste van de 4 versnellingen van 10 minuten.
Eerste keer is afzien:
"Waarom toch? Niet in slaap vallen! Hartslag in de gaten houden; inhouden!
"Volhouden, je bent toch geen watje. Verdorie, afzien, waarom toch?"
En dan ben je weer een paar minuten verder.
"Hoeveel minuten nog? Hup!"
"Oef, afremmen, 3 minuten recup."
Na die drie minuten is het weer oppeppen en 'buzze geven'.

"Na deze keer is het 'al' de voorlaatste keer; go go go"
"Waarom is dat toch steeds zo afzien voor mij, dat interval?"
"Tot aan dat bosje, dertig seconden"
"Oef!"

Voorlaatste keer, op de terugweg en tegenwind.
De radio (gsm) wat luider, veel besef heb ik meestal niet van de muziek, maar in het achterhoofd doet het wel deugd.
Eens in het ritme is dat een goed gevoel, wel met het besef dat ik aan het tempo van ID nooit een marathon zou kunnen lopen.
Zeg nooit nooit, misschien mits de gepaste training, maar 'k wil ook nog wat genieten en hetgeen te zien is in me opnemen.

De laatste versnelling kon ik perfect inschatten tot waar ik zou (moeten/mogen) lopen.
"Homerun, volhouden; geniet er van (sarcasme troef)".

De laatste minuten uitlopen was ik blij, blij dat de training er op zat en blij dat de training alweer perfect afgewerkt is.

Thuis na 16,45 km. was het kijken naar de kartonnen hielen (zo voelden ze aan na stilstand).
Die wreef ik op aanraden van Tim in met Vaseline, geen hinder ondervonden; toch opnieuw wat bloed in beide kousen...

Duidelijk 4 langere pieken, telkens 10':