slapeloos

Het uur van posten klopt: 01:10 [geen concert;))]
Zo vroeg of zo laat?
Vroeg...

Gisteren omstreeks 22u45 kreeg ik telefoon van 'neef' Dimi.
Dimitri had net mail gehad met de melding dat hij uitgeloot is voor de mararthon van NYC 2207.
We dachten dat dit pas later bekend zou zijn, maar blijkbaar was dit niet het geval.
"Proficiat Dimi!"
"Bert, check jou mail ook eens!"
"Niets Dimi!"
Na wat geklets vertelde Dimi nog "je kan nu om het uur kijken of je mail hebt..."
Dat spookt dan wél door m'n hoofd hé man?!
Emilia leefde nog mee in de hoop dat de mails alfabetisch verstuurd werden; "de 'L' voor Dimi, de 'W' volgt!!"
Draaien en keren in bed dus, met een overgelukkig gevoel van zalig meeleven voor Dimi, de film van de marathon en de voorbereiding heb ik in sneltempo afgespeeld in m'n hoofd; maar uiteraard ook de hoop om er zelf bij te zijn.
En nadenken; hoe laat zou m'n broer morgen opstaan? Stel dat ik géén mail heb... wat doe ik, bellen, sms'en,...

"Bedwing je zelf, sta niet op; slaap en kijk 'gewoon' morgenvroeg."
Tot ik zonet de ingeving kreeg de Marathon Entrant Search te raadplegen in besloot toch op te staan... helaas, noch m'n broer noch ik zijn er bij, jammer, Firenze here I come; of toch niet?!
Nog één klein sprankeltje hoop.. Stel dat Gino wél geselecteerd raakt en dat hij niet loopt?!
Het eerste kan, Gino maakt nog steeds kans als U.S.-resident; maar Gino kennende loopt hij wél!!

Klagen mag ik sowieso niet!
'k Zal m'n best doen om Dimi aan 'housing' te helpen en supporteren doen we hier sowieso!
Slaapwel!
('k probeer wat sneller te slapen...)