vriendjes

Vanavond stond 2 uur fietsen op het programma.
Die kortte ik in naar 1u43 omwille van de duisternis.
Parcours ingekort, na 50 km. nét niet thuis, de poort al geopend met de afstandsbediening;
ja, die auto van de vrienden vertraagt,...
"Zou je niet aan licht beginnen denken mijnheer?"
"Ja mijnheer, ik kom net thuis"
(maar niet verteld dat ik eigenlijk nog 15' wilde fietsen maar braafjes huiswaarts keerde voor m'n veiligheid...)
"Allez dan".

loslopen

Foto: huldiging Martin Heylen.

Perfect op schema!
Maandag startte het schema voor de marathon in Firenze.
Coach Tim heeft dat alweer perfect uitgedokterd.
Een zalige periode is aangebroken, ik hoop enkel op 'goed' weer tijdens de trainingssessies.

Maandag-, woensdag- en vanavond gelopen, dinsdag gezwommen, morgen fietsen; zondag lopen.
't Zwemmen was een prettig weerzien met een deel van de teamgenoten.
Bij iedereen een beetje hetzelfde verhaal; hier en daar een kleine blessure, niet veel gesport na de verlofperiode en zij die lactaattesten deden mochten ervaren dat we conditioneel op vooruit gingen.
Er worden al wilde plannen gesmeed voor nà de marathon (en eigenlijk ook voor vòòr...).
Vanavond rustig losgelopen op de Finse Piste in Ertvelde.
Een eeuwigheid geleden dat ik daar nog eens vertoefde.

lactaat

Afgelopen morgen was het terug lactaattest.
Kijken, meten zeg maar, of er vooruitgang is in de conditie; of aantonen hoe erg het is...
Afzien en genieten liggen dan meestal dicht tegen elkaar, vandaag was 't niet anders.

Plaats van afspraak was het Bloso-centrum 'Putbos' in Oordegem.
De atletiekpiste lag er nat bij, zuurstof hing in de lucht.
Na een drietal rondjes opwarmen was het 'spelen' over en diende ik 4x 200 meter te lopen; telkens in een andere hartslagzone.
Na iedere 2000m. prikken en Dokter 'Doc.' Janssens zijn apparaat aan het werk zetten.
Alles verliep 'vlekkeloos' (bedoel niet dat ik bloed morste...) tot de laatste 2000m.
Aangekomen informeerde ik de dokter aangaande m'n gelopen tijd:
"07'17""
"Dat kan niet, je hebt een rondje te weinig gelopen", en of hij gelijk had!
Daar sta je dan, lekker gezweet aan een hoge hartslag...
"Ik zal het wel herrekenen"
"Dank u dokter"
Daarna nog enkele rondjes loslopen voor het 'ultieme' afzien, althans toch van de metingen:
600 meter alles geven.
M'n lichaam reageerde bizar, ondertussen was het ook al behoorlijk warm.
Vrij snel gestart maar ik kon m'n snelheid niet aanhouden. Dan precies gevoelloos beginnen zweven om precies door de benen zakkend door een bocht te 'pakken'.
Iets trager gelopen dus, verzuurde benenen en m'n hart dat bonkte voor zot.
In de laatste rechte lijn nog even 'opgetrokken', waarschijnlijk stelde dat niet veel voor, maar alles moest er uit geperst worden. 02'15" aan 169 gemiddelde hartslag en 177 max.
Hoger lukte niet, doh!

Snelle samenvatting van de dokter, vooruitgang in de uithouding en vermoedelijk ook iets aan snelheid gewonnen.
In het vooruitzicht van de marathon (en bij uitbreiding van de verdere sportcarrière) is de uithouding sowieso belangrijkst, snelheid volgt wel.
Al bij al héél tevreden dus; ik vreesde stagnatie daar ik niet 100% in het goede ritme zit door het vele werk.
"Rust doet een lichaam goed na een periode van intensiever trainen".
"Woeha, nogmaals dank dokter".
Een verfrissende douche en tevreden huiswaarts, vastbesloten me strikt aan het marathonschema te houden, dat maandag start.

tegenlicht

Vanavond was het weer aanpassen en wennen.
Een uurtje gelopen, vertrokken om 20u40, net voor donker dus.
Het heenlopen viel mee, mooie kleurrijke wolken, klein beetje meewind en pas na 13' in het goede loopritme, maar genoten!
Op 30' rechtsomkeer(t), tegenwind en tegenlicht. Ik had moeite met het licht van het tegenliggend verkeer.
Vreemd, maar ik zal er moeten aan wennen.
De dagen worden merkelijk korter, de agenda nog drukker, de trainingsgaatjes kleiner, maar met trekken en wringen gaat dat trainingsgat (moeten) vergroten.