verslag halve evergem

Afgelopen zaterdag kon ik eindelijk eens deelnemen aan de halve marathon in Evergem.
Door de werkomstandigheden lukte dat nooit eerder, deze keer diende ik enkel 's morgens m'n lactaattest te laten 'schieten'.

Na de middag nog 20' plat op bed en op tijd naar Evergem, amper 10' van ons deur.
Leuk sfeertje voor de start in de zon.
Het parcours is me 100% gekend, iedere bocht en spreekwoordelijk ieder putje wist ik liggen.
Afspraak met Tim was 15 km. marathontempo en dan de laatste 6km. proberen versnellen en kijken wat er nog inzit...

Voor de start viel de bende al snel samen, Stefan, Gino, Mario, Luc, ... en we zagen het allemaal zitten!
Er werd vrij snel gelopen na de start, tempo en gevoel leken me OK, maar de hartslag dreigde té hoog te gaan; wijselijk de groep dus maar laten lopen en op zoek naar m'n eigen tempo.
Dat leek er maar te komen na de eerste bevoorrading op 6 km., effectief één km. later voelde het eindelijk aan zoals het hoort.
Halsstarrig weigerde ik me enige zorg te maken over de tijd en ev. snelheid, enkel mijn hartslag deerde me, en die was vrij hoog, maar binnen het aanvaardbare.
Het groepje waarin ik toen zat leek wat te stokken & af en toe een ongezonde hoest en kuch van wat lopers, reden om op eigen tempo alleen verder te gaan, tegen de wind in op kop en weg van dit groepje, het lukte en dat voelde zalig aan.
Rond km. 11 viel ik samen met clubgenoot Gino, met hem dan nog 'n babbeltje (we hadden precies tijd teveel...) en samen over het dichtste punt bij huis, Tervenen.
Mentaal was ik klaar voor de 3 lange stukken die er nu aankwamen en ik kon lichtjes versnellen.
De versnelling lukte zonder enig probleem, een ingelopen atleet sprak me op Volpenswege nog aan "eindelijk daar ben je, we dachten al; waar zou die zitten", maar lang bleef ik niet bij de man,
op eigen tempo verder en 't was zowaar echt genieten; absoluut niet het gevoel dat ik aan 't lopen was, frisse benen en zowaar nog frisser in 't kopke.
Loopsnelheid werd eindelijk aanvaardbaar, te laat; maar beter laat dan nooit...

De voorlaatste km. focuste ik me nog op 1 dame die ik wilde inhalen, ze leek echter even snel als mij richting de aankomst te stomen. 800 m. voor de finish wist ik haar toch voorbij te steken, maar 'n ultieme versnelling zat er niet echt meer in.
Na 1u41' stond ik terug aan de sporthal.
Niet moe, en toch tevreden ondanks de niet zò scherpe tijd.
Het gevoel was super en dat was voor mij voldoende.
De 2 laatste looptrainingen met versnellingen (wedstrijdtempo) was het bij de eerste versnelling steeds zoeken naar het juiste ritme, maar eens dit te pakken...

Zondag nog rustig 2u. losgefietst in de late namiddag, zalig in korte kledij onder een stralende zon maar met behoorlijke wind, de benen protesteerden niet; integendeel.

Gevoelsmatig zit alles dus goed, dit moet aan te houden zijn tot volgende week zondag voor de Leiemarathon.
De streekgenoten die ik in Evergem tegen het lijf liep zijn er meer dan ooit klaar voor, voor mij zal genieten op de eerste plaats komen; een verbetering van m'n tijd en eindelijk onder de 3u30 verwacht ik niet.