twintigtien

Voilà, sportjaar 2010 zit er onherroepelijk op!

Deze namiddag nog 45' 'los'gelopen, zonder hartslagband, wél met de Garmin om de pols; kwestie van niet verloren te lopen.

Sportief gezien was 2010 absoluut 'n grand-cru-jaar met oa. Parijs - Roubaix; de natste, koudste, zwaarste,... van mijn 5 edities!
Blijkbaar ben ik niet zo resistent meer tegen de kou, dat mocht een week voordien blijken op het B.K. triatlon in Leuven ;-(

Absolute klap op de vuurpijl was m'n eerste Ironman; blij dat het zo vlot ging, er zit nog een hoop progressie in, alleen weet ik niet wanneer het nog eens 'past'.

2011 zal sportief waarschijnlijk iets véél kalmer zijn met een paar nieuwe uitdagingen (trails), al hoop ik toch het evenwicht te vinden tussen gezin, werk & sport.
U ziet het, sport staat voor twintig-elf op de derde plaats; hopelijk kan ik het verweven tussen de 2 voorgaande...

Bij deze nodig ik de 'durvers' en de supporters uit voor de SMO-nieuwjaarsduik komende zondag om 10u.
GPS = 'Appelzakstraat' te Knokke, vandaar te voet de dijk op & naar rechts, het strand tot aan Surfers Paradise. (of kijk op de cam, we zullen zwaaien;-))))
Ik kijk er al naar uit... even opwarmen, het lichaam eens prikkelen en daarna een ganse dag het bloed voelen stromen.

Voor iedereen een fantastisch, gezond & sportief 2011 gewenst!

feestdagen

via via

Via Facebook * via Peter: foto-site.
Normaal is "skip intro" de eerst aangeklikte knop, maar in dit geval zat ik met open mond te kijken...

New York

New York vanuit de lucht

Links en rechts kwam ik onderstaand filmpje tegen:


"Amazing!!!"
Niets aan toe te voegen, behalve de melding dat ik uitkijk naar de gebruikte 'hardware', vliegtuid, camera,...

Oosteeklonaar van het jaar

Stem op een ander...

Te lezen op de dorpswebsite van Oosteeklo of voor de Oosteeklonaren in 'Oosteeklo Vandaag':

Tien kandidaten voor de Oosteeklonaar 2010! 2010-12-03 18:43:28


Er wordt in de pers al veel gesproken over nieuwe federale verkiezingen. In Oosteeklo maken we er een erezaak van om elk jaar in december verkiezingen te organiseren. En niet zomaar een verkiezing. Iedere Oosteeklonaar krijgt opnieuw de kans om de Oosteeklonaar van het jaar te kiezen.
We vroegen in november om een man, vrouw, jongere of een groep te nomineren die zich dit jaar verdienstelijk maakte voor ons dorp, die Oosteeklo op de kaart zette of die een uitzonderlijke prestatie leverde. Het is een grandioos succes, want er zijn niet minder dan tien kandidaten voor de titel van 'Oosteeklonaar 2010'.


Het Bewonersplatform: voor hun belangeloze inzet om Oosteeklo aan te kaarten bij het gemeentebestuur en het opstarten van projecten zoals de opening van de trage wegen, zwerfvuilactie enz..


Marie-Thérèse Bruggeman en haar man Arsène Reyniers: voor hun enorme inzet voor de 'Meetjes' van de serviceflats Den Aster voor wie ze dag en nacht beschikbaar zijn.


Carnavalsvereniging 'De Carnavalvirkens': Jeroen Van Vlaenderen, Stijn Van de Veire en Yves De Rycke en hun partner zijn de drijvende krachten achter het opnieuw aanzwengelen van het Oosteeklose carnaval en de organisatie van een gloednieuwe editie van de carnavalstoet.


De gemachtigde opzichters van Vrije Basisschool De Kameleon is een groep vrijwilligers die enkel bij een beperkt aantal Oosteeklonaren bekend is. Ze staan in weer en wind klaar om onze 'jongere jeugd' veilig aan de school te begeleiden. Ze moeten zelf eerst investeren in een stukje opleiding om zich daarna op regelmatige basis vrij te maken voor hun taak. Ze hebben vaak af te rekenen met té weinig respect van de andere weggebruikers en ze lopen zelf wel eens het risico op een ongeval. Ze nemen wel een stukje de taak van de lokale politie over, maar kunnen zelf niet sanctioneren. Burger- en verantwoordelijkheidszin mogen ook eens in het daglicht gebracht worden en een schouderklopje is hier zeker op zijn plaats. Geef de stille werkers het respect dat ze verdienen.


Maarten Lippens verdient de titel van Oosteeklonaar van het jaar omwille van zijn volgehouden inzet over de voorbije jaren voor de lokale gemeenschap van Oosteeklo. Zowel in sociale als culturele aangelegenheden heeft Maarten een voortrekkersrol, denk hierbij aan Oosteeklo Vandaag, het Bewonersplatform en vele andere initiatieven waarbij Maarten betrokken was en een stuwende rol speelde.


Antoine Van den Bossche is al 30 jaar bestuurslid en actief lid van wielertoeristenclub De Eikelvrienden. Jaarlijks was hij wel te vinden achter het stuur van één van de carnavalswagens te Oosteeklo. Op de jaarlijkse evenementen zoals Haantjeskermis, Nieuwburgkermis, Hoge Vorstkermis en Hasselstraatkermis kunnen ze op Antoine rekenen. Je kan hem bijna dagelijks terugvinden bij de voetbalvereniging De Klauwaerts te Bassevelde, voor het onderhoud van de voetbalterreinen, de vuile truitjes na de match; en met een brede glimlach verzorgt hij het natje en droogje in de kantine.


André Van de Voorde: omdat een Oosteeklonaar van het jaar niet per se iemand hoeft te zijn die grootse dingen doet. André is groots in kleine dingen, iemand die als stille kracht voor verschillende initiatieven inspringt en op diverse manieren zijn steentje bijdraagt om het gekende karakter van ons dorp te promoten: aanwezigheid, nabijheid, vriendelijkheid, bezorgdheid om oud en jong, een hart voor Oosteeklo kortom. Hij is actief in het Rode Kruis, ACV, parochie, BuurtInformatieNetwerk, en misschien vergeten we dan nog verenigingen of organisaties. Hij heeft een hart voor kinderen en functioneert een aantal keer per week als 'klaar-over' (gemachtigde opzichter n.v.d.r.) aan de schoolpoort. Soms wordt hij zelfs bijna van zijn sokken gereden door onvoorzichtige chauffeurs... Bovendien is hij de steun en toeverlaat van zijn buurt: planten en dieren verzorgen en brievenbussen leeghalen tijdens de vakantie van de buren, een oogje in het zeil houden tijdens donkere dagen of afwezigheden, pakjes ontvangen als zij niet thuis zijn, goede tips geven over tuinonderhoud, en vooral altijd een vriendelijk woord voor alle buren.


Luc Van Haute, is er een meer sprekende Oosteeklose 'kop' dan de zijne? Hét profiel van den echte Oosteeklonaar: altijd goedlachs, nooit verlegen om een grapje en organisator van het gezellig origineel accordeonfestival 'op den gladdigen durpel'. Hij is de stem van 'Peetje Gîrnaert' bij de interactieve wandeling 'op zoek naar verdwenen havens' in Boekhoute.


Marnix en Brigitte Van Vooren voor hun belangeloze inzet voor gezinnen in Polen en bij ons.


Bert Wauters slaagde erin om de IronMan van Zurich tot een goed einde te brengen. Hij finishte na 3,800 km zwemmen, 180 km fietsen en 42,500 km lopen in elf en een half uur. Dit presteerde nog geen enkele dorpsgenoot.


Breng je stem uit en win zelf ook een prijs


Elke Oosteeklonaar krijgt de kans om te stemmen. Je kan kiezen op twee manieren:
Je stuurt een e-mail met de naam van jouw keuze met vermelding van je naam, adres en telefoonnummer naar verkiezingoosteeklo@gmail.com.
Ofwel duid je de naam van jouw keuze aan op het stembriefje dat je vindt op bladzijde 4 van Oosteeklo Vandaag. Tot onze spijt werden, bij de eindredactie van de dorpskrant, 'de Carnavalvirkens' niet op het stembriefje geplaatst. Hun naam mag je gewoon toevoegen op het stembriefje. Je vult ook hier je naam, adres en telefoonnummer in op de stembrief, want zo maak je kans op een originele prijs. Je deponeert het stembriefje vóór 5 januari onder een gesloten omslag in de bus van Drukkerij Stoop, Koning Albertstraat 13.


Nieuwjaarsreceptie
Alle genomineerden zijn voor ons al stuk voor stuk winnaars. We huldigen hen allemaal op zaterdag 8 januari vanaf 19.00 u. tijdens de nieuwjaarsreceptie in de parochiezaal. Het Bewonersplatform, de feestcommissie, de Gezinsbond, de Haantjesvrienden, KAV, KWB, OKRA en de Vrije Vrouwenbond zorgen ervoor dat dit alles mogelijk is. Het team van deze dorpskrant zorgt opnieuw voor een fotojaaroverzicht. Als apotheose van de avond wordt de laureaat bekend gemaakt. U komt tocht ook?

Wie me nomineerde weet ik niet, persoonlijk vind ik dat m'n prestatie me de titel Oosteeklonaar 2010 NIET mag opleveren, alle andere kandidaten verdienen dit absoluut meer omwille van hun (dagelijkse) inzet in & voor ons dorp!!
Waar ik liever wél zou scoren is de huldiging van Sportlaureaat in Assenede op 29 januari.


Mijn voorkeur gaat uit naar de man die al jaren de drijvende kracht is achter Oosteeklo Vandaag én de fantastische dorpswebsite, M.L. om geen namen te noemen ;-))


Dus 'k zal er voor zorgen dat ik na de halve marathon in Watervliet die dag nog een beetje jus overheb voor 's avonds ;-)

smo-feest

Afgelopen weekend was het de seizoensafsluiter 2010 bij het SMO triatlon team Meetjesland.
In alle opzichten geslaagd! Toffe bende, leuke gesprekken, lekker eten, smakelijken Guust,...
Samen met Stephane kreeg ik 'n bedankje voor de foto's van het afgelopen seizoen, graag gedaan!
Een oprechte merci aan alle bestuursleden, clubgenoten, (Bob) Emilia & peetjen Dries + Tantan voor den thuiswacht.
Foto's in het SMO-album.
Zondagmorgen 'n smakelijke ontbijtvergadering, maar 'fris' was het alleen buiten ;-)

trainingsrit

Trainingsrit naar zee / Sentse Krekenroute

Tot gisterenavond hield ik de SMO-kalender angstvallig in de gaten.
Na de regen van afgelopen dagen vreesde ik voor de geplande 'rit naar zee'...






Het gevoel na de halve marathon Deinze - Bellem van afgelopen donderdag sterkten me om sowieso te fietsen!
Samen met Timothy aangekomen in Eeklo en zowaar daar stond ook Aäron klaar; weliswaar met de mededeling "groepstraining afgelast".
Even later kwam ook Bart (DV) ons nog vergezellen, weliswaar (nog) niet in fietskleding en nog minder met de mtb ;-)
Een snelle 'wissel' bij Bart thuis en we vertrokken.
Niet richting zee, maar de Senstse Krekenroute, een verkenning van waarschijnlijk het natste deel van het Meetjeseland.
Overstroomde grachten, modder, kasseien,... niets kon de pret bederven.
De regen spaarde ons en de wind zowaar nog meer!
Eén nietje in Aäron's band bezorgde ons enkelel minuten 'verlet' en veel bizarre blikken van voorbijflitsende automobilisten.

66 km. op de teller, leuk! Dikke merci aan de trainingsmakkers, geen watjes en niemand gesmolten;
mooi interview door Timo's favoriete voetbalverslaggever en de zevende dag is (niet) voor deze nacht ;-))

verslag halve marathon Deinze - Bellem

Deinze - Bellem 1/2 marathon 11.11.2010

Afgelopen weekend putte ik veel vertrouwen uit ons laatste loopje, 18 km. in LSD aan een mooie snelheid.
Eindelijk terug op het juiste spoor, dus voor mij mocht 'het' komen.
De halve marathon in eender welke weersomstandigheden, het zag er niet té proper uit ;-)
Een niet-voor-watjes-editie: I like it ;-)

Emilia & Florian dropten me tijdig in Bellem (merci) en het was al snel een leuk weerzien met (meester) Maarten en een hele boel wegblog- & Facebooklopers: oa. Joerie, Katrien, Julie, Tiny, Chris & Vincent, Nico, Peter, Ronny King,...

Een gezellige babbel over vanalles-en-nog-wat; maar vooral over lopen, halve- & hele marathons, trails, ultra's, 6-uren lopen,Garmin Forerunner vs. Polar,... alles passeerde de revue; terwijl het buiten verder stormde!

Rond half een begaven we ons naar de bussen, het was uitkijken naar de jeneverbus; de 'bende' was niet compleet, maar ik zat zowaar naast Joerie-met-de-dreubbels.
Het weer was er ook maar naar om eentje binnen te gieten om op te warmen ;-)

In Deinze zakte bij de meesten de moed in de schoenen, de regenbuien leken niet te stoppen, de wind blies ons recht de kantine binnen.
Daar schoof ik onmiddellijk door naar de kleedkamers; het ging er rustig aan toe; de meesten bleven blijkbaar in de kantine plakken.
Dorpsgenoot tornado-Jurgen knipoogde nog "dat is wel uw weerke hé" ;-))
Toch maar opgewarmd in regen en wind op de piste, samen met Maurice VS; meer dan ooit klaar voor 'de Hel'.

Net voor de start Valerie nog even gespot en een korte babbel geslaan met top-triatleet Pieter De Neve die samen met vriendin Céline deze strijd zou aangaan.

Na het startschot was het even zoeken naar het goede ritme (dit lukte vrij snel) en het goede pad...
het fietspad was té nat (plassen), de baan, iets beter, maar toch plets-plets,....


In het vizier: Nico & Vincent, mocht ik willen kon ik er heen lopen; maar ik besloot verstandig in mijn eigen zone te blijven.
Peter vertelde me op de bus dat Nico traag start om nog te versnellen, dus moest ik geen pijlen verschieten.
Reeds vanaf km. 3 zat ik in het goede groepje; tijden werden gerespecteerd voor 1u40.
Samen met Tiny huppelden we van plas naar plas, soms ontwijkend soms erdoor.
Bij de eerste bevoorrading kreeg ik m'n gelletje niet onmiddellijk los en diende ik af te haken uit het groepje.
Toch het gat nog toegelopen en zo terug 'fris' verdergelopen.
Ondertussen Julie gepasseerd die solo héél sterk bezig was!
De kilometers schoven heel vlot voorbij, 't was echt genieten.
Wat wel sitlviel was het gebabbel in de groep, 't was zoals een dril in het leger, iedereen in gelijke tred enkel verstoord door het geplets van de plassen.
Af en toe het grapje dat het voor de triatleten links of rechts was; naargelang waar de plassen lagen.
Het leek dan af en toe meer op zwemmen dan op lopen.

De beruchte brug op km. 14,5 kwam ook snel in zicht en alles zat daar op een lint.
Veel enkelingen werden gepasseerd en ter plaatse gelaten, sterk bezig in deze 12-koppige groep!!
Dan het gevreesde keerpunt in deze wedstrijd; op en over de brug en de wind die in het voordeel speelde nu pal op kop om de finale pittig te kruiden.
Tiny & ik, de 2 grootste personen op kop het tempo aangevend; klein maar dapper dacht ik ;-)

De groep dunde uit en we schoten nog met 6 over...
Tiny schudde nog even aan de boom, amai wat 'n forçe!
Niemand drong nog aan, we zetten stevig verder richting Bellem, maar het was verdorie nog opletten;
het leek erop dat we zowaar naar de overkant van de vaart zouden waaien!
In de laatste kilometers bleven we atleten oprapen, zalig gevoel, voor mij ging het nog vlotjes!

In de allerlaatste kilometer was het 'elk voor zich' en kon ik nog samen met 1 loper versnellen.
Nog even 'los' van die strijdgenoot, maar eerlijkheidshalve dien ik te zeggen dat het kan dat hij me nog passeerde ('k heb er geen erg in gehad). Het kon met niet meer schelen, ik was super-tevreden van m'n prestatie!
1u39'52" (zelf getimed) en super tevreden! Vooraf hoopte ik op 10' beter dan het debacle in Gent (1u47'38") en de benen mochten ne keer 'zere' doen, maar met 8' beter en niets van last in de benen & super genoten in deze omstandigheden ben ik méér dan tevreden!
'Back on track', nog ver van de 1u31' in 2008 op de 20 km. door Brussel, maar hoopgevend voor de geplande wedstrijden begin 2011.

Fris, letterlijk én figuurlijk kon ik met Nico (merci voor den taxi maatje!) naar de voetbalkantine om te genieten van een heerlijk warme douche.
Door andere verplichtingen kon ik helaas niet meer afzakken naar de kantine, volgend jaar probeer ik daar 'n mouw aan te passen ;-)

Alweer een geslaagde edite van Joggingclub Aalter, uitslagen staan hier.

Foto's Valerie Vangampelaere & Gert Luyckx.

verslag SMO weekend

SMO-weekend BLOSO Herentals

Afgelopen weekend beleefden we een leuk sportief weekend met enkele SMO-clubgenoten.

Vrijdagavond, onmiddellijk na aankomst en uitladen van de auto was het botienen aan, zaklamp mee en 'fotozoektocht'.

Daar ik bij de laatste groep startte en we onze organisatoren hun nachtrust gunden deden we niet alle punten en klokten af op 7,2 km. stappen en een frisse neus ;-)

Zaterdag na het ontbijt kregen we 3 mountainbike-lussen goed voor 42,9 km. voor de wielen geschoven, vrij technisch en na een nachtje regenval "proper".

2u24' en een wasbeurt later waren we klaar voor een stevig middagmaal.

In de namiddag nog een leuke wandeling met Emilia, Florian, Patrick, Luco en Ann; alweer genieten van de boslucht en zelfs wat zon!

's Avonds, na genoeg borden spaghetti, hadden we 5 banen in het Geelse zwembad voor een sublieme techniektraining van Fred.

Iedereen kon z'n maaltijd binnenhouden, dik 3km. zwemmen hadden sommigen terug honger ;-)

Een Blauwe Chimay en een gezelschapspel later konden we de laatste maal het harde bed opzoeken.

Zondagmorgen besloot ik de droge loopschoenen aan te trekken ipv. de doornatte fietsschoenen.

We liepen dan een sublieme natuurlus van 17,9 km. aan een tempo van 5'23/km. of 11,1 km./u.

Hartelijke dank aan de organisatoren Boeli en Veerle, laat ons maar weten waar en wanneer de volgende editie doorgaat!

terugblik september

Wegens 'geen tijd' nu pas een terugblik op september (en oktober):
Een weekendje Nederlands-Limburg, in Epen.
geweldig ;-)
Vrienden, eten, drinken, zon, verjaardag, ....

én op "den groten" de Cauberg opgereden.
De enige ervaring met de Cauberg was te voet op de Amstel Gold en het enige wat ik me hier nog van herinnerde was dat ik 'm toen al lastig vond.

Onze truuk?

Een goede pitstop op tijd en stond ;-)

Conclusie: met de fiets makkelijker of te voet!

de knooppunten

Op zondag nog 'n natuurloopje met z'n drietjes (hoe komt het dat we niet met meer waren?)

Uniek parcours op de LF-routes middenin de weides tussen de koeien en stieren (met 'n rood regenvestje aan) en in door de bossen: zàlig!

Merci aan 'de bende'!

Het loopje zou helaas ook het voorlaatste loopje worden in aan'loop' naar de 1/2 marathon van Gent.
Inderdaad, een halve en niet de geplande marathon.

Na de Ironman is het "mission accomplished" gevoel gaan overheersen en is het intense sporten verdrongen door andere (belangrijke(r)) zaken.
Met een allesbehalve goed gevoel de 21,1 km. afgehaspeld in 1u47'38" ;-(
Na 8 km. de maag die protesteerde en op km. 18 krampen tot achter m'n oren.
Nog even aangemoedigd door marathonman Stefaan Engels die me passeerde "goe bezig Bert", kon ik er nog net "merci Stefaan, gij ook" uitpersen.
Héél leuk zo een aanmoediging, maar in alle eerlijkheid ging het voor mij allesbehalve 'goe'.
Versnellen richting finish zat er absoluut niet meer in, geen goed teken...

Niet slecht van zo af en toe eens 'tegen de muur' te lopen, alle pijlen dus op de halve marathon Deinze-Bellem gericht en met plezier aan het schema begonnen en 't liep letterlijk 'lekker' tot vorige week dinsdag.
Na 9 minuten stekende pijn in beide onderbenen, niet aangedrongen en terug huiswaarts en sindsdien: RUST (en af en toe een pijnscheut)...

Het enige doel in oktober, de Bosduatlon in Lembeke diende ik wegens dubbelgeboekt ook te laten schieten, ik zat met thuiswacht op Florian, maar  we gingen wél supporteren (en foto's nemen).

...wordt vervolgd in november.

Bosduathlon Lembeke

Ingeschreven & betaald ;-)

update: helaas 'dubbel geboekt' & dus geen deelname; hopelijk wel komen supporteren met Florian!

feesten en trainen

Niet een ideale combinatie... feesten en trainen of trainen en feesten.
Trainen een feest? Ja! (maar)...
...in alle eerlijkheid, post-Ironman des te meer het gevoel van 'mission accomplished' en geen druk meer...

Ondertussen terug aan het trainen met 'n mooi schema van coach Tim voor marathon Gent*, maar in de afgelopen weekends waren er iets teveel verplichtingen om goed te zijn: trouwfeest, jubilé,...met uitslapen ipv. trainen als gevolg.

Omwille van de poolparty komende zaterdag schrap ik de halve marathon in Evergem van het programma daar deze begint om 15u., te laat om dan tijdig 'op bestemming' te geraken.

Wél trainen zaterdag vlak na de middag; 33km. voor de voeten!

* mogelijk last-minute naar marathon Berlijn, maar de kans is klein...

interview Oosteeklo Vandaag

In de week na thuiskomst uit Zurich volgde, bij een goed glas wijn, een interview door Maarten Lippens; voor Oosteeklo Vandaag.
Naast onze dorpswebsite is Maarten dé steunpilaar voor Oosteeklo Vandaag; een maandblad dat gratis in de Oosteeklose bussen valt met allerlei interessante weetjes, artikel en wist-je-datjes.
Deze maand is 'Bert Wauters is IronMan' het hoofdartikel voor 'Wat is er van de sport'.
Merci Maarten voor de leuke babbel & het mooie en leuke artikel!

Bert Wauters is een IronMan
Zondag 25 juli nam Bert Wauters (in september 34 jaar) uit de Koning Albertstraat voor de eerste maal deel aan een Ironman triatlonwedstrijd. Hij haalde de finish na 11 u. 30 min. Een hele prestatie en reden genoeg voor een babbel.
Een Ironmanwedstrijd is een triatlonwedstrijd die als selectiewedstrijd dient voor de Ironman in Hawaï. Een triatlonwedstrijd bestaat uit 3,800 km zwemmen, 180 km fietsen en 42,200 km lopen. Bert droomde er al een paar jaar van om aan de wedstrijd in het Zwitserse Zurich deel te nemen.
Bert: "Toen ik twee jaar geleden als fotograaf de wedstrijd in Zurich volgde, was ik verkocht. Ik wou in Zurich aan de start komen."

Grote uitdagingen.
Toen hij vier jaar geleden de marathon van New York, de woonplaats van zijn goede vriend Gino Dossche, tot een goed einde bracht, droomde Bert ervan om ooit een volledige triatlon te doen. Drie jaar geleden begon Bert aan triatlon te doen. Hij bracht de kwarttriatlon van Brugge en Eeklo, de halve triatlon van Antwerpen en Kruiningen (Nederland), de driekwart van Stein (Nederland) en de olympische afstand van Leuven al tot een goed einde.
Bert liep ook al ieder jaar een marathon: New York, Firenze, Ieper, Deinze (Leiemarathon), Gent (met de marathonman). Als voorbereiding liep hij al heel wat halve marathons. Hij reed ook al vijf maal de volledige Paris-Roubaix voor wielertoeristen."

SMO-triatlonteam.
Bert maakt sinds dit jaar deel uit van het succesvolle SMO triatlonteam met toppers als Michael De Wilde en Peter Croes. Om zijn doel te bereiken trainde Bert, onder begeleiding van trainer Tim De Vilder, een jaar lang, zes dagen op zeven tot twintig uur per week.
Dit is een hele opgave voor een amateursporter, want in het dagelijks leven is hij verzekeringsmakelaar in het Zakenkantoor Wauters-Ingels.
De wedstrijd in Zurich was een heel sportieve wedstrijd. Er waren 2677 deelnemers uit 54 verschillende landen. Bert zwom de 3,800 km in 1 u. 20 min. en kwam als 1468ste uit het water.
Bert: "Ik kwam heel relaxed uit het water en kende nooit problemen in het onderdeel dat mij het minst goed ligt. Ik nam rustig de tijd om me goed af te drogen, volledig om te kleden voor het fietsen en te eten en te drinken."
Vervolgens reed Bert de 180 km in 5 u. 56 min. 51 sec.
Bert: "Het fietstraject bestond uit twee ronden van 90 kilometer waarvan 40 km vlak en 50 km op en neer met een nijdige klim erin. Ik hield tijdens het fietsen, waar de wind behoorlijk kwam opzetten, mijn hartslag goed onder controle en ging nooit in het rood. Dit is heel belangrijk als je nadien nog een volledige marathon moet lopen. Ik stopte wel een aantal keer om te plassen, gevolg van te gulzig zwemmen (lacht)."
Bert die een goede fietser is, kon heel wat atleten inhalen en schoof na het fietsen op naar plaats 1343.
Tot slot liep hij de 42,200 km in 4 u. 02 min. 37 sec.
Bert: "Ook tijdens de marathon had ik een heel goed gevoel. Ik kende geen zwak moment. Ik nam voldoende tijd om te eten en te drinken in de bevoorradingszones. Het deed enorm veel deugd om zoveel atleten in te halen."

Florian

Bert finishte uiteindelijk na 11 en een half uur als 1032ste van alle gestarte atleten.
Hij werd verrast door zijn vrouw Emilia. Die had hun 11 maanden oude zoontje Florian een T-shirt aangetrokken met daarop 'My daddy is an Ironman'.
Bert: "Ik was van plan om met Florian over de meet te komen, maar die T-shirt was voor mij een complete verrassing. Het was dan ook een emotioneel moment. Een afsluiter van een heel jaar intens naar deze wedstrijd toeleven."
Dit bevestigt ook zijn vrouw Emilia, die er rotsvast van overtuigd was dat haar IronMan het zou halen.
Een sporter moet heel veel doen om zo'n prestatie te leveren, maar hij moet er nog veel meer voor laten. Na de wedstrijd in Zurich bouwde Bert dan ook een complete sportieve rustperiode van veertien dagen in. Dit is nodig om zowel op fysiek en mentaal vlak te kunnen herstellen. Toch eindigt het hier niet. Bert is van plan om op 5 september de halve marathon van Evergem te lopen en op 26 september volgt nog de marathon van Gent. Bert droomt er van om ooit de Dodentocht van Bornem (100 km) te wandelen, maar ook eens te lopen.
We wensen Bert, Emilia en Florian alvast een deugddoende kermis.

SMO in Triatlon Lommel

Tussendoortje:
gisteren sms van 'Metie':

vandaag was kwart triathlon in Lommel en er stonden 2 mannen van SMO op het podium...
Kijk maar eens naar TvLimburg als dat lukt

Voilà, een mooi beeldverslag op deze link en dikke merci aan 'Metie'!

Ironman Zurich 2010 film

Nog 2 filmfragmenten van de Ironman in Zurich:

* Richting finish langs Emilia:

Florian helaas nét wakker na een drukke dag supporteren en een beetje overweldigd door het supportersgeluid...


* Finish!



Net voor de meet mocht Florian "stappe, stappe, stap" doen ;-)

Ironman Zurich 2010 verslag

Mijn eerste Ironman, Zurich 25 juli 2010.

 

De dagen voor de Ironman verliepen rustig. De voorbereiding was nagenoeg perfect, de laatste week stond er amper nog iets op het schema, lichaam en geest zijn klaar voor de strijd, afwachten en relaxen dus....

Na het loszwemmen in de Zurichsee nog even met Florian in het heldere water.




Voor de laatste zwemsessie speelde ik op veilig en zwom ik zonder wetsuit. Het water was zalig warm en dit was dan ook dé vraag voor de wedstrijd: zou er met wetsuit mogen gezwommen worden, of verplicht zonder.... "wait and see untill raceday 6 am, there's a lot that can happen" was het diplomatisch antwoord...










En inderdaad, na 2 zwoele en té warme dagen zagen we de bui hangen; 2 dagen regen, regen en niks als regen... welgekomen afkoeling!

De grote dag naderde snel, op zaterdag bike check-in; alles ging er héél gedisciplineerd aan toe!

Toch nog maar even checken of die spandoeken wel stevig vasthangen ;-)
De brug die we in de marathon 4x heen én 4x terug over 'mochten'.

Raceday!

Na een rusteloze nacht van draaien en keren werd ik voor de wekker wakker...

Om 4u eruit voor het ontbijt, pff...

Ironlady Nadia van Ironmanagers vergezelde ons en samen trokken we richting wisselzone, een drukte van jewelste in alle vroegte.

Alles klaarleggen bij de fiets en plots, ondanks dubbelcheck de constatatie dat ik geen koersbroek meehad... Daar ik koos voor comfort ging ik niet in ons wedstrijdpak fietsen en lopen, maar telkens wisselen van kledij.
Emilia zou zich naar het hotel haasten, maar Ironmanager Paul stond plots met een reserve koersbroek bij mij; een telefoontje van de dames deed wonderen ;-) (nogmaals merci Paul!).

Na een laatste bezoek aan het groot toilet richting de zwemstart kwam er het gevoel van 'geen weg terug' en gierden de zenuwen me door de keel.
Net toen ik in het water stapte klonk het startschot en kon ik vrij snel beginnen zwemmen. Niet de gevreesde 'wasmachine', maar opnieuw discipline onder de 'meute'.

Het was tussen de gele badmutsen even zoeken naar de grote gele Powerbar boei, maar eens die in het vizier was het 'go with the flow' richting eerste keerpunt. Daar was het wel heel even wringen, maar dat was dan ook het enige. Op het eilandje waar we tussen de 2 zwemronden overmoesten (lopen) zag ik Emilia staan en kon ik snel de duimen in de hoogte steken en nog 'fris' roepen. Ik zat inderdaad nog fris en kon vol goede moed aan de laatste zwemronde beginnen. Opnieuw heel relax en met ruimte om te zwemmen zonder trekken en duwen. Ik besloot om op veilig te spelen en legde me iets meer in de voeten.
Met nog éénmaal het eiland in het vizier werden we precies richting zwemfinish 'gezogen', yes!!!!!!
Het gevreesde zwemmen zat er op, zonder enig probleem; geen idee van tijd, maar dat deed er totaal niet toe!
Op de tonen van 'You got to keep on moving' kon ik me in alle rust omkleden en klaarmaken voor het fietsen. Met een mooie ABBA-mix door de luidsprekers verliet ik na 7'16" de wisselzone; iets té traag, maar wat zou het uitmaken op een lange dag...

Nog even zwaaien naar Emilia die ik alweer zag staan, het kon al bijna niet meer stuk!
Na 7 km. fietsen haalde ik Nadia in, een korte babbel en terug op de trappers...
Even verder zag ik 'n atleet omver gereden worden door 'n auto; het parcours was verkeersarm, maar niet verkeersvrij, alert blijven was duidelijk de boodschap.
Het voedingsplan werd ook uit het achterhoofd opgevist en op geregelde tijdstippen werd er gegeten en gedronken, heel belangrijk om de dag zonder 'klop van hamer' door te komen.
De eerste 40 km. waren zo goed als vlak, maar toen er afgedraaid werd weg van de Zurichsee leek er geen einde aan te komen. M'n harstlag was m'n enige leidraad en bondgenoot, doseren en geen trap teveel proberen geven, om nog fris aan de marathon te beginnen.
Met de kilometers die opliepen kwam ook de zon er door en er werd dus wat afgezweet. Tijdens de eerste fietsronde heb ik een vijftal keer moeten stoppen om te plassen, 'k had het gevoel van een halve Zurichsee binnen te hebben...
De tweede ronde stond er ook wat wind, dus bewust trager gaan fietsen!
Achteraf bekeken té traag en te laag in hartslag gefietst, maar ach, wat maakt het uit  in 'n eerste Ironman; in het lopen heb ik genoeg snellere fietsers voorbijgestoken ;-)

Het fietsprofiel: vanaf km. 53 'the beast' en op km. 83 Heartbreak Hill

Heartbreak Hill

Heartbreak Hill, omschreven als 'die Alpe d' Huez des Ironman Zurich Switzerland' en terecht...
De massa joelt je er naar boven! Kicken!!

De eerste ronde geen Emilia, Florian of Daniëlle te zien, maar ik had er alle vertrouwen in voor de 2e ronde ;-)







Alles verliep er 'vlot', de 2 ronde van ver Emilia & Florian opgemerkt en toch even gestopt voor 'n zoen en applaus van de omstaanders, omwille van Florian ;-))

Het was er al behoorlijk wat rustiger dan in de eerste ronde, maar toch nog genoeg volk aanwezig op de 'puist'.

De 2e fietsronde zat er nu zo goed als volledig op, het was vooral stiller de 2e ronde, minder gebabbel en meer gekreun op de klimmen, toen ik de 2e keer Zurich binnenreed zat ik al met gebalde vuist "yes, 't is binnen", dit kon gewoon niet meer mislopen!
De fietstijd was 5u56'51" of 30,26 km./u. gemiddeld.
Niet slecht maar toch te laag in hartslag en iets teveel schrik gehad voor de afsluitende marathon...
Wel alles mooi kunnen indelen van eten en drinken, het voedingsplan was 'ok' (tnx Tim)

Marathon

Iets wat me op training nauwelijks lukte na het fietsen, onmiddellijk op de goede hartslag en een deftig tempo!!
Joepie, dit zat alvast goed!
In de zon vond ik het toch behoorlijk warm, de schaduw was meer dan welkom.
Opnieuw enkel de hartslag als leidraad.
De bevoorradingen 'diesel' (sportdrank) en water waren 'ok', maar toch net voor half marathon toch al overgeschakeld op Cola.
Op km. 27 (toen al) m'n caffeïne-gelletje, de hartslag zakt onder LSD en de vermoeidhied dreigde te zwaar door te wegen.
De laatste ronde snel(ler) ingezet, maar ik kon het niet volhouden. Sowieso was het genieten! Weten dat ik zou finishen met Florian en zo 'IRONMAN' zou worden....

Finish

De laatste 3 km. leken eindeloos....
Enerzijds aftellen en de kick, anderzijds lopen tussen de 'stervenden'.
Het werd al iets kalmer langs het parcours, zelfs voor de supporters was het 'n lange dag geweest.
Nog even zwaaien naar het orkest dat 'Beat it' van Michael Jackson speelde, zàlig!
Net voor de aflsag naar de finish turen naar 'Metie' om Florian aan te nemen.
Toen ik Daniëlle zag staan merkte ik op dat Florian aan het slapen was, jammer, maar hij mocht en moest mee over de streep!

Op de marathon was ik ook te weinig bezig met m'n snelheid en tijd, ik liet het op me afkomen...
4u02'37"! Was ik bij die vele bevoorradingen sneller beginnen lopen ipv. stappen bij het drinken, maar alweer: 'ach'.

De aankomst overdonderde zowel Florian als mij, maar meer dan tevreden stapten we samen over de finish, yes, 't was binnen, dit nemen ze ons niet meer af!

De droom kwam uit...

I R O N M A N






 
ik mag nu zelf de strijk doen...
 




Nog enkele 'weetjes':

* De tijden staan hier.

* Op de pastaparty was er een oproep naar elke atleet om minstens 3 van de 2600 vrijwilligers te bedanken, wel ik denk dat ik er minimum 333 bedankte tijdens de wedstrijd.

* Algemeen genomen mocht ik sneller gefietst hebben, sowieso kan ik nog progressie maken in de 3 onderdelen.

* Ik was moe van het lang 'onderweg' zijn, op van 4u 's morgen na een onrustige nacht; wonderbaarlijk fris in 't kopke en alles mooi kunnen beleven, op zich niet kapot van de 11u30 sporten.

* Achteraf geen stijve benen, ik had het erger verwacht!

Sowieso oneindig veel dank aan Emilia voor 'alles' en ook dikke merci aan Daniëlle die meereisde naar Zurich.

Tnx!

kiekevel

en aan het aftellen...



dagelijkse 'check' op de ironman.ch
Startnummer 885 = 'OK'

;-)

verslag van een warme kwarttrialton in Eeklo

Zondag 27 juni stond bij vele clubgenoten donkerrood aangeduid op de wedstrijdkalender:
Rhino triatlon, thuiswedstrijd in Eeklo.
Een tweetal weken terug werden het zwem- en loopparcours verkend en afgelopen vrijdag het fietsparcours, waarvoor nogmaals hartelijke dank aan clubgenoot Bart.


Het was al een heel weekend drukkend warm en dus rees er twijfel (en dus spanning & zenuwen) over het al dan niet starten met westsuit, wat toch iedereen voordeel biedt.
De ontknoping kwam er aan de inschrijving: wetsuit toegestaan!


We mochten gebruik maken van de faciliteiten van onze clubsponsor SMO en dat was op zijn minst gezegd grote luxe, waarvoor hartelijk dank!!

Heel ontspannen begaf ik me naar de start, samen met Emilia & Florian.
Florian wist zich uit te leven in m'n nek en fluisterde toen al in m'n oor dat hij 'beroepssupporter' wil worden (en dat op 9 maanden...)

Enfin, na 'n gezellige babbel met Emilia kon ik superrelax m'n wetsuit aantrekken & toen begon het 'bakken & braden'.
Net voor ik als één van de laatste atleten van wave 1 in het water wilde springen en m'n zwembrilletje wilde opzetten "knak" en de rekker van het brilletje was door...
Panikeren is het laatste wat je dan moet doen dus begon ik (al bevend?) een knoop in de vervloekte rekker te leggen. "knal", het startschot klonk en de meute trok zich op gang, met nog één atleet op het droge... Nog 'n tweede knoop en maar snel achtervolgen, het rechterglas onmiddellijk vol met water, maar er was geen tijd om dit nog te verhelpen...
De benen zowaar in 'zestakt' en eindelijk eens het gevoel van me door het water te trekken kreeg ik al snel de eerste zwemmers uit m'n wave te pakken!
Joepie, maar toch blijven focussen.
De zwemtijd bedroeg 21'13", hoeveel het met een vlotte(re) start geweest was weet ik niet; maar toch (iets) beter...
M'n wissel was op z'n minst gezegd slecht, 2'10", veel te veel tijd verloren met het uittrekken van het zwempak & het niet vlot aankrijgen van de fietsschoenen net uit de wisselzone, maar eens 'geïnstalleerd' op de fiets: knallen!
Al snel schoot ik de eerste medefietsers voorbij en werd de hartslag gecontroleerd (oké) en gedronken.



De temperatuur bij het fietsen viel mee daar er toch behoorlijk wat wind stond.

De eerste ronde was 'er eentje van inhalen en toch ook genieten.
De tweede fietsronde leek er wat meer wind te staan en leek ik iets trager te fietsen, maar alles verliep vlot.
Dik 10 km. van het einde kwam er een groep van 8 atleten me voorbij, de mannen hadden een mooi treintje opgezet (in een niet-stayer-wedstrijd).
Het laatste wat ik aan m'n broek wilde was een gele kaart en 2 minuten strafbox; dus hield ik me wijselijk op iets meer dan 10m. afstand, liet de hartslag zakken en focuste me op het leegdrinken van m'n 2 bidons.
Eens we terug op de Industrielaan in Eeklo kwamen leek de groep uiteen te vallen omdat ze mekaar wilden voorbijsteken, maar vreemd genoeg lukte hen dat niet.
Toen was het mijn moment om ze één voor één voorbij te flitsen; zalig die rustperiode en de hartslag zo even te laten zakken ;-)
Met een fietstijd van 1u08'18" over 40 km. en totaal niet opgeblazen mocht ik best tevreden zijn!








De eerste loopronde was serieus acclimatiseren (lees: verderbakken) en iedere drankpost stopte ik dan ook om een bekertje leeg te drinken. De drankpost met water was 2 grote slokken en de rest van het bekertje in de nek, om na 'n paar minuten te constateren dat het water al verdampt was...

De 2e ronde doseerde ik nog om de laatste ronde nog vlot te kunnen afwerken en zo een paar clubgenoten nog in te halen; niet dat dit m'n bedoeling was, maar het gaf een goed gevoel.
De looptraining van 32 km. de woensdag voor de wedstrijd wierp z'n vruchten al af!
Met een voldaan gevoel finishte ik dan na 2u17'00".















's Avonds sloten we de dag nog mooi af bij clubsponsor Peter in 'De Roste Muis' en was het nog steeds 'dollen' met Florian ;-)





Het verslag van winnaar Michael De Wilde lees je hier en een beeldverslag van AVS staat eveneens op de SMO-website.

Meer foto's in het SMO-fotoalbum.
Uitslagen staan hier.

Proficiat aan de winnaar, maar evenzeer aan alle finishers!

Parijs - Roubaix 2010 -verslag van de marteling

Eind van de maand, hoogtijd voor de wedstrijdverslagen; beginnen dus met de mooiste klassieker die er is: Parijs-Roubaix.
Hieronder m'n verslag voor Oosteeklo Vandaag, onderaan nog enkele aanvullingen.

Vrienden van 't Evenwicht rijden Parijs-Roubaix.

Zaterdagavond 5 juni verzamelden we allen om 22u30 aan 't Evenwicht.

5 Oosteeklonaren: Stijn Van de Veire, Marijn De Belie, Koenraad Van de Voorde, Bertrand Buysse en Bert Wauters zouden samen met Basseveldenaar Kurt Dierkens, Eeklonaar Mike Van De Voorde en Bentillenaar Kristof 'de Witten' Ingels Parijs - Roubaix fietsen.

Luc Dossche, die ons 14 mei op een fantastische rit naar Ieper (en terug) gidste, kon jammer genoeg in laatste instantie niet mee.

Na een warme en zwoele zaterdag werd druk gespeculeerd over het weer op zondag, de voorspellingen wezen immers op hevige buien en dus 'n echte Flandriën-editie van Parijs-Roubaix voor de wielertoeristen; de wind zou alvast in de goede richting zitten.

Alle fietsen werden geladen, bagage verdeeld en we vertrokken richting Heusden om met S.K. Heusden per bus richting Cambronne-les-Ribbecourt te rijden.

Nog even rust, van vast en diep slapen op een bus is er helaas geen sprake.

Bij dageraad werden die fietsen terug ineengestoken en konden we vertrekken bij een frisse temperatuur.

Constant werd omhoog getuurd, alles zag er 'goed' uit maar toch vreesden we erger.

Na 97 km. kregen we de eerste kasseistrook voorgeschoteld, deze lag er nog droog bij.

Nog 26 stroken te gaan en vanaf de vierde strook werden de hemelsluizen volledig opengetrokken, "lap 't es van da".

Alle courage bijeengeraapt en verder op de trappers duwen, meer zat er niet op.

We maanden elkaar aan tot voorzichtigheid, samen de piste halen in Roubaix stond voorop!

Even later, op het einde van strook 21 "Pavé de Quérénaing" in Maing stonden Remi Van de Veire en Luc De Smet samen met nog enkele Evenwicht-sympathisanten ons op te wachten in een droge garage om nog wat moed in te spreken.

Ook een technisch probleem aan Mike's pedaal werd gepoogd te verhelpen, langleve de gsm en de broederliefde!

De zondvloed leek maar niet te stoppen en half uitgeleefd kwamen we aan de controle en voorraadpost net voor hét Bois de Wallers.

Er werd uitgebreid bijgetankt, zowel eten als drinken, en met een diepe zucht bedwongen we ook deze beruchte kasseistrook.

Op het einde van het bos bleek Bertrand lek gereden te zijn. In de regen werd de band vrij vlot vervangen; het zou ook de enige platte band zijn van gans de dag.

Even later kwam de zon er toch terug voorzichtig door en werden de regenvestjes opgeborgen.

De moed kwam terug boven, een straaltje hoop!

Het zwaarste lag ons nog te wachten, de kasseistroken worden immers langer en slechter naarmate je Roubaix nadert.

De weersgoden waren ons maar kort goedgezind want we kregen terug een heleboel buien te verwerken.

De 'moral' zakte even, maar aan opgeven dacht niemand, doorbijten!

Af en toe nog eens info uitwisselen over de kasseitstroken die ons nog te wachten stonden, naam en lengte; soms drong het gewoon niet meer door, we gingen ervoor...

Op Carrefour de l' Arbre ging Koenraad er nog even bij liggen in 'n bocht, even hilariteit, controle of er niets ernstig was en weer doorgaan.

Hier zagen we de supporters terug en werd nog 'n brioche uit de zak gevist, wat het was kon niemand schelen, zolang het maar eten was!

Mike en Marijn, dé mannen in supervorm gingen voluit tot aan de piste in Roubaix, voor de andere 9 moddervarkens werd het aftellen in kasseistroken en in uren,

Bertrand wilde te vroeg afslaan naar de piste, Stijn reed er dan weer dolenthousiast voorbij; maar we haalden allemaal 'vlot' de piste in Roubaix.

Afsluiten deden we met - hoe kan het ook anders - dos cervesas.

Tot over 2 jaar!

* Het werd 'n leuk weerzien met ex-clubgenoot Frank J. uit Boom.
Frank wou na de Ironman de Helleklassieker rijden en deed dit voorbeeldig!
2x zag ik hem, bij de eerste controle & in de regenbui in de controlepost net voor het Bos.
"Hier worden de jongens man".
Het lukte me om de 'strook' volledig op de kasseien te blijven, maar ik verschoot er m'n voorlaatste pijl. Roepen en brullen.
Nu ook gezien (geen zonnebril & trager gereden (zeg maar van put naar put gedokkerd) hoe slecht dat er daar bijligt.


* De foto's van Remi Van De Veire (hartelijke dank Remi) staan hier.


* Mocht het de eerste keer zijn, ik zou waarschijnlijk nooit meer starten.
Gelukkig weet ik beter en over 2 jaar hoop ik er opnieuw bij te zijn!


* Parijs -Roubaix in echt Flandriënweer, je moet het toch één keer meegemaakt hebben...
Sowieso de volgende keer terug met de moutainbike!
De pijn in m'n ellebogen was niet te harden.

Mooi beeld, Stijn trekt kop, ik bijt me vast in zijn wiel; althans poog...

Het lukte niet ;-(

A F Z I E N

Armen in de lucht, aankomen op de piste is nog steeds zoals de eerste keer ;-))

Groepsfoto, allemaal afzien, de cervesa smaakte!