dinsdag 29 juni 2010

Parijs - Roubaix 2010 -verslag van de marteling

Eind van de maand, hoogtijd voor de wedstrijdverslagen; beginnen dus met de mooiste klassieker die er is: Parijs-Roubaix.
Hieronder m'n verslag voor Oosteeklo Vandaag, onderaan nog enkele aanvullingen.


Vrienden van 't Evenwicht rijden Parijs-Roubaix.

Zaterdagavond 5 juni verzamelden we allen om 22u30 aan 't Evenwicht.

5 Oosteeklonaren: Stijn Van de Veire, Marijn De Belie, Koenraad Van de Voorde, Bertrand Buysse en Bert Wauters zouden samen met Basseveldenaar Kurt Dierkens, Eeklonaar Mike Van De Voorde en Bentillenaar Kristof 'de Witten' Ingels Parijs - Roubaix fietsen.

Luc Dossche, die ons 14 mei op een fantastische rit naar Ieper (en terug) gidste, kon jammer genoeg in laatste instantie niet mee.

Na een warme en zwoele zaterdag werd druk gespeculeerd over het weer op zondag, de voorspellingen wezen immers op hevige buien en dus 'n echte Flandriën-editie van Parijs-Roubaix voor de wielertoeristen; de wind zou alvast in de goede richting zitten.

Alle fietsen werden geladen, bagage verdeeld en we vertrokken richting Heusden om met S.K. Heusden per bus richting Cambronne-les-Ribbecourt te rijden.

Nog even rust, van vast en diep slapen op een bus is er helaas geen sprake.

Bij dageraad werden die fietsen terug ineengestoken en konden we vertrekken bij een frisse temperatuur.

Constant werd omhoog getuurd, alles zag er 'goed' uit maar toch vreesden we erger.

Na 97 km. kregen we de eerste kasseistrook voorgeschoteld, deze lag er nog droog bij.

Nog 26 stroken te gaan en vanaf de vierde strook werden de hemelsluizen volledig opengetrokken, "lap 't es van da".

Alle courage bijeengeraapt en verder op de trappers duwen, meer zat er niet op.

We maanden elkaar aan tot voorzichtigheid, samen de piste halen in Roubaix stond voorop!



Even later, op het einde van strook 21 "Pavé de Quérénaing" in Maing stonden Remi Van de Veire en Luc De Smet samen met nog enkele Evenwicht-sympathisanten ons op te wachten in een droge garage om nog wat moed in te spreken.


Ook een technisch probleem aan Mike's pedaal werd gepoogd te verhelpen, langleve de gsm en de broederliefde!








De zondvloed leek maar niet te stoppen en half uitgeleefd kwamen we aan de controle en voorraadpost net voor hét Bois de Wallers.

Er werd uitgebreid bijgetankt, zowel eten als drinken, en met een diepe zucht bedwongen we ook deze beruchte kasseistrook.






Op het einde van het bos bleek Bertrand lek gereden te zijn. In de regen werd de band vrij vlot vervangen; het zou ook de enige platte band zijn van gans de dag.

Even later kwam de zon er toch terug voorzichtig door en werden de regenvestjes opgeborgen.

De moed kwam terug boven, een straaltje hoop!

Het zwaarste lag ons nog te wachten, de kasseistroken worden immers langer en slechter naarmate je Roubaix nadert.

De weersgoden waren ons maar kort goedgezind want we kregen terug een heleboel buien te verwerken.

De 'moral' zakte even, maar aan opgeven dacht niemand, doorbijten!

Af en toe nog eens info uitwisselen over de kasseitstroken die ons nog te wachten stonden, naam en lengte; soms drong het gewoon niet meer door, we gingen ervoor...

Op Carrefour de l' Arbre ging Koenraad er nog even bij liggen in 'n bocht, even hilariteit, controle of er niets ernstig was en weer doorgaan.

Hier zagen we de supporters terug en werd nog 'n brioche uit de zak gevist, wat het was kon niemand schelen, zolang het maar eten was!

Mike en Marijn, dé mannen in supervorm gingen voluit tot aan de piste in Roubaix, voor de andere 9 moddervarkens werd het aftellen in kasseistroken en in uren,

Bertrand wilde te vroeg afslaan naar de piste, Stijn reed er dan weer dolenthousiast voorbij; maar we haalden allemaal 'vlot' de piste in Roubaix.

Afsluiten deden we met - hoe kan het ook anders - dos cervesas.

Tot over 2 jaar!


* Het werd 'n leuk weerzien met ex-clubgenoot Frank J. uit Boom.
Frank wou na de Ironman de Helleklassieker rijden en deed dit voorbeeldig!
2x zag ik hem, bij de eerste controle & in de regenbui in de controlepost net voor het Bos.
"Hier worden de jongens man".
Het lukte me om de 'strook' volledig op de kasseien te blijven, maar ik verschoot er m'n voorlaatste pijl. Roepen en brullen.
Nu ook gezien (geen zonnebril & trager gereden (zeg maar van put naar put gedokkerd) hoe slecht dat er daar bijligt.


* De foto's van Remi Van De Veire (hartelijke dank Remi) staan hier.


* Mocht het de eerste keer zijn, ik zou waarschijnlijk nooit meer starten.
Gelukkig weet ik beter en over 2 jaar hoop ik er opnieuw bij te zijn!


* Parijs -Roubaix in echt Flandriënweer, je moet het toch één keer meegemaakt hebben...
Sowieso de volgende keer terug met de moutainbike!
De pijn in m'n ellebogen was niet te harden.



Mooi beeld, Stijn trekt kop, ik bijt me vast in zijn wiel; althans poog...
Het lukte niet ;-(

A F Z I E N









Armen in de lucht, aankomen op de piste is nog steeds zoals de eerste keer ;-))




















Groepsfoto, allemaal afzien, de cervesa smaakte!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten