kartje

Verdorie, gisteren blijven plakken aan De Piereput na 't zwemmen, zalig terrasweer; nakaarten bij een godendrankje...

Hier gaan we, verslag van m'n allereerste 'kartje', zeg maar kwart.

Al in het heegaan hadden we te kampen met hevige regenbuien en onweders, dat beloofde dus!
't Kon me weinig schelen, de enige vrees was dat alles zou afgelast worden.
Een uurtje voor de wedstrijd nog relax wat eten aan de aankomst terwijl het buiten... pijpestelend regende, de zoveelste bui.





Het klaarzetten van m'n materiaal in de wisselzones verliep vlot, geen extra gejaag dus.
Net voor het aantrekken van de wetsuit was er tijd voor een korte opwarming, een klein stukje lopen en nog een laatste keer naar 't klein toilet zijnde een struik.


Het gevreesde zwemmen viel al bij al nog mee. Ik zag het zitten & had er zin in , op naar een volledig nieuwe ervaring!
Bij de start heb ik me redelijk achteraan gelegd om zo weinig mogelijk in de strijd vooraan te zitten; 'k had er toch niets verloren.




"Letten op techniek en ademhaling", 't raasde continu door m'n hoofd.
Al snel na de start zag ik atleten schoolslag zwemmen en achterop raken; alweer een sprankeltje hoop en 't geloof dat het dan toch zo slecht niet ging.

Maar wat 'n sopje was dat toch... vreselijk slechte smaak (of wat dacht je) en onder water nauwelijks zichtbaarheid.



Qua oriëntatie viel het mee, op gegeven moment zag ik Emilia en supporter 'Freddy' zelfs staan.
Voor Emilia viel het mee me dan te volgen, hier net onder een brugje door.
"Constante slagen en techniek & niet zig-zag gezwommen wist ze me achteraf te zeggen". "Oef" .



Hier al grappend: de groene badmuts (ik) tussen de dames in roze badmuts; én graag dat ik daar tussen lag... ;)))
1 keer haakte ik in een dame die me voorbijflitste, even uit het ritme; maar zo'n zaken gebeuren nu éénmaal in het heetst van de strijd.

Geldt voorrang van rechts ook in 't water?
Ik zwom rechts mevrouw...



Nog even plensen en water 'proeven'.
Op naar de eerste wissel. Mijn gevoel zei een half uurtje gezwommen, 'k deed beter met 19'43".
Voor de wissel had ik 4'09" nodig, wat me veel lijkt...



't Was een eind lopen naar de fiets en toen ik m'n handdoek, schoenen en kousen kletsnat aantrof vloekte ik even maar had ik reden van klagen?
'k Denk het niet, de fiets naast me stond een begeleider te wachten op een mindervalide atleet, die man heeft maar 1 arm, da's dan 'andere koek' hé; snel kwam 't besef dat ik in een "luxepostie" zat.
Respect voor die man en zijn atleet!

Dus, met natte voeten op de fiets. Bij het verlaten van het St.-Leocollege kon ik meteen voluit gaan op de kasseitjes.
Iets té voluit op en over het brugje aan de Langerei, want ik hoorde iets 'kraken' en vallen?! M'n achterste bidon kwijt... Geen tijd om te stoppen.
Voorzichtig door de bochten in de Brugse binnenstad en eens langs het kanaal positie gezocht op de fiets. Niet evident daar ik doornat was.
't Regende en 't onweerde dat het geen naam had; maar 't kon me geen barst schelen. Tegenwind, tja, 't was dan voor iedereen zo hé...



Op de fiets had ik behalve van de tegenwind last van winderigheid, achteraf hoorde ik daar nog over klagen, blijkbaar van 't (lekkere) zwemwater.
Even hield ik de benen stil voor een moeder-eend die met haar kroost m'n pad kruiste, uit respect voor de natuur & om een familiedrama te vermijden toch in de remmen en 'genoten' van dat moment (Carpe Momentum!!).


Terug in Brugge aangekomen was het draaien en keren;
voeten tijdig uit de schoenen, richting 2e wisselzone.
Net ervoor nog Emilia en 'Freddy' gezien en aan de wisselzone Igor.

De wissel verliep vrij vlot, alhoewel ik 1 kleine hapering had en toen 'rustig' de tijd nam om m'n elastieken (veters) goed te steken (vooruitziend om tijdens 't lopen geen last te hebben).
Bij 't lopen duurde het even eer ik m'n goede ritme vond en in 't begin was het ook kwestie van de plassen te mijden.



Op het einde van de eerste doortocht stond coach Tim met nog enkele supporters (die ik te laat opmerkte). De tweede ronde ging al iets vlotter, psychologsich ook, je kan aftellen, niet finishen zat er niet meer in , niet eens half-dood (alhoewel...).
Maar zoals steeds, de laatste loodjes wogen het zwaartst!
Hartslag was 'onder controle' maar 'k had 'den dash' niet meer om nog een echte versnelling te plaatsen; niet dat het echt nog hoefde...



Moe maar voldaan aan de finsh, de eerste kwart-trialon 'ever' was een feit, woehaa.
In de euforie en emotie vergeten kijken naar m'n finishtijd, maar 't maakte niet echt uit.
Tevreden met 2u28'31", 't biedt perspectieven voor een volgende keer.
De douche in de 'camion' van 't leger deed meer dan goed en de cous(t)-cous(t) met kip enige tijd later ging er vlot in.
Dat ik goed geslapen heb zal ook wel niet verwonderlijk zijn zeker?


Voor zondag stond 'rust' op '2u losfietsen' op 't schema.
Bedoeling was mee te fietsen met De Pluim, maar 'k was 4 minuten te laat in Oosteeklo; dus maar op eigen houtje 2 u. gefietst, maar 't ging voor geen meter.
De tegenwind in de polder noodzaakte me om héél soepel rond te draaien, maar van snelheid was absoluut geen sprake: 48,48 km. op 1u58' ; 24,6 km./u. gemiddeld.
Maar nog steeds nagenietend van "t kartje in Bruhhe".

Gisteren stond dus openwater-zwemmen op 't programma;
straks een uurtje zwem(les).
Ciao.