dinsdag 29 juni 2010

verslag van een warme kwarttrialton in Eeklo

Zondag 27 juni stond bij vele clubgenoten donkerrood aangeduid op de wedstrijdkalender:
Rhino triatlon, thuiswedstrijd in Eeklo.
Een tweetal weken terug werden het zwem- en loopparcours verkend en afgelopen vrijdag het fietsparcours, waarvoor nogmaals hartelijke dank aan clubgenoot Bart.


Het was al een heel weekend drukkend warm en dus rees er twijfel (en dus spanning & zenuwen) over het al dan niet starten met westsuit, wat toch iedereen voordeel biedt.
De ontknoping kwam er aan de inschrijving: wetsuit toegestaan!


We mochten gebruik maken van de faciliteiten van onze clubsponsor SMO en dat was op zijn minst gezegd grote luxe, waarvoor hartelijk dank!!

Heel ontspannen begaf ik me naar de start, samen met Emilia & Florian.
Florian wist zich uit te leven in m'n nek en fluisterde toen al in m'n oor dat hij 'beroepssupporter' wil worden (en dat op 9 maanden...)

Enfin, na 'n gezellige babbel met Emilia kon ik superrelax m'n wetsuit aantrekken & toen begon het 'bakken & braden'.
Net voor ik als één van de laatste atleten van wave 1 in het water wilde springen en m'n zwembrilletje wilde opzetten "knak" en de rekker van het brilletje was door...
Panikeren is het laatste wat je dan moet doen dus begon ik (al bevend?) een knoop in de vervloekte rekker te leggen. "knal", het startschot klonk en de meute trok zich op gang, met nog één atleet op het droge... Nog 'n tweede knoop en maar snel achtervolgen, het rechterglas onmiddellijk vol met water, maar er was geen tijd om dit nog te verhelpen...
De benen zowaar in 'zestakt' en eindelijk eens het gevoel van me door het water te trekken kreeg ik al snel de eerste zwemmers uit m'n wave te pakken!
Joepie, maar toch blijven focussen.
De zwemtijd bedroeg 21'13", hoeveel het met een vlotte(re) start geweest was weet ik niet; maar toch (iets) beter...
M'n wissel was op z'n minst gezegd slecht, 2'10", veel te veel tijd verloren met het uittrekken van het zwempak & het niet vlot aankrijgen van de fietsschoenen net uit de wisselzone, maar eens 'geïnstalleerd' op de fiets: knallen!
Al snel schoot ik de eerste medefietsers voorbij en werd de hartslag gecontroleerd (oké) en gedronken.



De temperatuur bij het fietsen viel mee daar er toch behoorlijk wat wind stond.

De eerste ronde was 'er eentje van inhalen en toch ook genieten.
De tweede fietsronde leek er wat meer wind te staan en leek ik iets trager te fietsen, maar alles verliep vlot.
Dik 10 km. van het einde kwam er een groep van 8 atleten me voorbij, de mannen hadden een mooi treintje opgezet (in een niet-stayer-wedstrijd).
Het laatste wat ik aan m'n broek wilde was een gele kaart en 2 minuten strafbox; dus hield ik me wijselijk op iets meer dan 10m. afstand, liet de hartslag zakken en focuste me op het leegdrinken van m'n 2 bidons.
Eens we terug op de Industrielaan in Eeklo kwamen leek de groep uiteen te vallen omdat ze mekaar wilden voorbijsteken, maar vreemd genoeg lukte hen dat niet.
Toen was het mijn moment om ze één voor één voorbij te flitsen; zalig die rustperiode en de hartslag zo even te laten zakken ;-)
Met een fietstijd van 1u08'18" over 40 km. en totaal niet opgeblazen mocht ik best tevreden zijn!








De eerste loopronde was serieus acclimatiseren (lees: verderbakken) en iedere drankpost stopte ik dan ook om een bekertje leeg te drinken. De drankpost met water was 2 grote slokken en de rest van het bekertje in de nek, om na 'n paar minuten te constateren dat het water al verdampt was...

De 2e ronde doseerde ik nog om de laatste ronde nog vlot te kunnen afwerken en zo een paar clubgenoten nog in te halen; niet dat dit m'n bedoeling was, maar het gaf een goed gevoel.
De looptraining van 32 km. de woensdag voor de wedstrijd wierp z'n vruchten al af!
Met een voldaan gevoel finishte ik dan na 2u17'00".















's Avonds sloten we de dag nog mooi af bij clubsponsor Peter in 'De Roste Muis' en was het nog steeds 'dollen' met Florian ;-)





Het verslag van winnaar Michael De Wilde lees je hier en een beeldverslag van AVS staat eveneens op de SMO-website.

Meer foto's in het SMO-fotoalbum.
Uitslagen staan hier.

Proficiat aan de winnaar, maar evenzeer aan alle finishers!

Parijs - Roubaix 2010 -verslag van de marteling

Eind van de maand, hoogtijd voor de wedstrijdverslagen; beginnen dus met de mooiste klassieker die er is: Parijs-Roubaix.
Hieronder m'n verslag voor Oosteeklo Vandaag, onderaan nog enkele aanvullingen.


Vrienden van 't Evenwicht rijden Parijs-Roubaix.

Zaterdagavond 5 juni verzamelden we allen om 22u30 aan 't Evenwicht.

5 Oosteeklonaren: Stijn Van de Veire, Marijn De Belie, Koenraad Van de Voorde, Bertrand Buysse en Bert Wauters zouden samen met Basseveldenaar Kurt Dierkens, Eeklonaar Mike Van De Voorde en Bentillenaar Kristof 'de Witten' Ingels Parijs - Roubaix fietsen.

Luc Dossche, die ons 14 mei op een fantastische rit naar Ieper (en terug) gidste, kon jammer genoeg in laatste instantie niet mee.

Na een warme en zwoele zaterdag werd druk gespeculeerd over het weer op zondag, de voorspellingen wezen immers op hevige buien en dus 'n echte Flandriën-editie van Parijs-Roubaix voor de wielertoeristen; de wind zou alvast in de goede richting zitten.

Alle fietsen werden geladen, bagage verdeeld en we vertrokken richting Heusden om met S.K. Heusden per bus richting Cambronne-les-Ribbecourt te rijden.

Nog even rust, van vast en diep slapen op een bus is er helaas geen sprake.

Bij dageraad werden die fietsen terug ineengestoken en konden we vertrekken bij een frisse temperatuur.

Constant werd omhoog getuurd, alles zag er 'goed' uit maar toch vreesden we erger.

Na 97 km. kregen we de eerste kasseistrook voorgeschoteld, deze lag er nog droog bij.

Nog 26 stroken te gaan en vanaf de vierde strook werden de hemelsluizen volledig opengetrokken, "lap 't es van da".

Alle courage bijeengeraapt en verder op de trappers duwen, meer zat er niet op.

We maanden elkaar aan tot voorzichtigheid, samen de piste halen in Roubaix stond voorop!



Even later, op het einde van strook 21 "Pavé de Quérénaing" in Maing stonden Remi Van de Veire en Luc De Smet samen met nog enkele Evenwicht-sympathisanten ons op te wachten in een droge garage om nog wat moed in te spreken.


Ook een technisch probleem aan Mike's pedaal werd gepoogd te verhelpen, langleve de gsm en de broederliefde!








De zondvloed leek maar niet te stoppen en half uitgeleefd kwamen we aan de controle en voorraadpost net voor hét Bois de Wallers.

Er werd uitgebreid bijgetankt, zowel eten als drinken, en met een diepe zucht bedwongen we ook deze beruchte kasseistrook.






Op het einde van het bos bleek Bertrand lek gereden te zijn. In de regen werd de band vrij vlot vervangen; het zou ook de enige platte band zijn van gans de dag.

Even later kwam de zon er toch terug voorzichtig door en werden de regenvestjes opgeborgen.

De moed kwam terug boven, een straaltje hoop!

Het zwaarste lag ons nog te wachten, de kasseistroken worden immers langer en slechter naarmate je Roubaix nadert.

De weersgoden waren ons maar kort goedgezind want we kregen terug een heleboel buien te verwerken.

De 'moral' zakte even, maar aan opgeven dacht niemand, doorbijten!

Af en toe nog eens info uitwisselen over de kasseitstroken die ons nog te wachten stonden, naam en lengte; soms drong het gewoon niet meer door, we gingen ervoor...

Op Carrefour de l' Arbre ging Koenraad er nog even bij liggen in 'n bocht, even hilariteit, controle of er niets ernstig was en weer doorgaan.

Hier zagen we de supporters terug en werd nog 'n brioche uit de zak gevist, wat het was kon niemand schelen, zolang het maar eten was!

Mike en Marijn, dé mannen in supervorm gingen voluit tot aan de piste in Roubaix, voor de andere 9 moddervarkens werd het aftellen in kasseistroken en in uren,

Bertrand wilde te vroeg afslaan naar de piste, Stijn reed er dan weer dolenthousiast voorbij; maar we haalden allemaal 'vlot' de piste in Roubaix.

Afsluiten deden we met - hoe kan het ook anders - dos cervesas.

Tot over 2 jaar!


* Het werd 'n leuk weerzien met ex-clubgenoot Frank J. uit Boom.
Frank wou na de Ironman de Helleklassieker rijden en deed dit voorbeeldig!
2x zag ik hem, bij de eerste controle & in de regenbui in de controlepost net voor het Bos.
"Hier worden de jongens man".
Het lukte me om de 'strook' volledig op de kasseien te blijven, maar ik verschoot er m'n voorlaatste pijl. Roepen en brullen.
Nu ook gezien (geen zonnebril & trager gereden (zeg maar van put naar put gedokkerd) hoe slecht dat er daar bijligt.


* De foto's van Remi Van De Veire (hartelijke dank Remi) staan hier.


* Mocht het de eerste keer zijn, ik zou waarschijnlijk nooit meer starten.
Gelukkig weet ik beter en over 2 jaar hoop ik er opnieuw bij te zijn!


* Parijs -Roubaix in echt Flandriënweer, je moet het toch één keer meegemaakt hebben...
Sowieso de volgende keer terug met de moutainbike!
De pijn in m'n ellebogen was niet te harden.



Mooi beeld, Stijn trekt kop, ik bijt me vast in zijn wiel; althans poog...
Het lukte niet ;-(

A F Z I E N









Armen in de lucht, aankomen op de piste is nog steeds zoals de eerste keer ;-))




















Groepsfoto, allemaal afzien, de cervesa smaakte!

zaterdag 5 juni 2010

parijs-roubaix10-voorbeschouwing

Voilà,
snel even in 't archief gedoken...

De 2-jaarlijks Hoogdag staat er aan te komen: Parijs - Roubaix.
Emilia voorzag me weer in de super-flensjes, het wordt weer smullen op de fiets...


Vertrek om 23u. aan 't Evenwicht en om 1u. in Heusden;morgenvroeg tussen schemer en klaarte zetten we aan richting Roubaix.

Voor de eerste keer met de koersfiets; na 4x de moutainbike toch voor iets meer comfort op de baan gekozen.
Na enige twijfel wijselijk voor de oude alu-Eddy Merckx gekozen ipv. de carbonnen Zannata;

wel met dezelfde benen ;-))

Kwestie van kledij, op alles voorzien: korte en lange fietstenue, sandalen (laat ons hopen), regenjas(jes) (laat ons hopen van niet).
Na de kou op de fiets vorige week in Leuven staat de pot Qoleum ook klaar, net als de zonnecrème.


De allereerste Parijs-Roubaix wist één van de ervaren rotten me te vertellen dat de kasseiklassieker nooit 2x hetzelfde is qua weersomstandigheden; wel véél klagen heb ik nog niet mogen doen, steeds behoorlijk warm weer en niemand die durft voorspellen wat het morgen gaat geven: on verra!


Na vorige editie, die ik 'vingers in de neus' uitreed; uitte ik de hoop aan Tim om ooit nog 'ns over die conditie te beschikken en hij vertelde toen dat dit nog kon beteren; maar door vorig jaar nauwelijks getraind te hebben ben ik nu wel eens benieuwd.

Dit jaar fietsen we met een sterke groep van 't Evenwicht en met alle heisa hopen we dat onze moteur nog aanslaat op Carrefour de l' Arbre ;-))


H E L L
Y E A H
! ! ! !