hivernales-verslag

Het begon héél vroeg deze morgen...
Tijdig in bed en zalig weggezweefd in dromenland werd schudde een sms me wakker om 0u22.
Syrie, jeugdvriendin, dorpsgenote én loopster zou meegaan naar de Hivernales om als training, de 10 km. te lopen.
Met haar berichtje meldde Syrie dat ze niet meekon, buitengesloten van haar appartement en nog aan het wachten op de slotenmaker, midden de nacht, je zou voor minder (pas om 2u terug binnen).

Enfin, tijdig opgestaan, bij de bakker brood en 'confituurkes' gehaald, tas koffie, glas water en op tijd richting Wetteren, we hadden met IM afgesproken op de parking langs de E40 om te carpoolen.

Op weg dan maar, in de mist richting Watermaal-Bosvoorde.
De gps van Geert, onze chauffeur van dienst 'dropte' ons op een verkeerd adres.
Hilariteit én discussie...

Nele, die naast me in de wagen zat, kwam op het lumineuze idee om te bellen naar '1207'.
'k Had m'n gsm sneller dan snel bij de hand en 1207, ja, dat duurde even...
Het gesprek:
ik tegen Nele "ze zijn daar precies nog niet w...[akker]"
1207 "u zegt mijnheer"
"euh, het adres van de International School in Watermaal Bosvoorde aub."
1207 "U gaat de Hivernales lopen mijnheer?"
"Jawel. Wij zijn blijbaar niet de enige die al gebeld hebben voor dit adres?"
1207 "Neen mijnheer, maar mocht ik niet moeten werken ging ik ook lopen... het adres is Kattenberg 19, veel succes!"
"Ik zal eens aan u denken mijnheer, dank u wel".

Vijf minuten later waren we ter bestemming, een uurtje voor de start en net voor de grote drukte.
De sporthal liep aardig vol, we waren tijdig aan de start; in vergelijking met de 20 km. door Brussel weinig atleten; maar toch een gezellig 'gekakel'.
De start was iets later dan voorzien, eens gestart zaten we vrij vooraan.
De kou leek toch wat vat op me te hebben, m'n ademhaling voelde ietwat vreemd aan.
Wat me nog meer ergerde; m'n Polar gaf geen hartslag aan... geleden van de marathon in NYC, maar zoiets kan je missen als kiespijn.
Dan maar 'de meute' gevolgd op een vrij stevig tempo. Het parcours ging snel over van verharde, golvende weg naar serieus bergop en onverhard.
In het Zoniënwoud nog eens de borstband natgemaakt, helaas nog steeds geen hartslag, verdorie!
Om met ronde tijden te werken dacht ik er aan om na 30' de Polar te stoppen ('k had wel snelheid en afstand), maar na 25', wonder o wonder, hartslag!
171, iets té hoog dus.
Van toen af proberen lopen aan hartslag 166, bergop 'liep' het tegen de 170, maar met beter gevoel.
Op de weinige vlakke stukken, meestal op een verhard fietspad langsheen een grote baan liep me steeds veel volk voorbij, maar ik bleef volharden in (de boosheid van) m'n hartslag.
De bevoorrading was welkom, een bekertje water, maar niet zeer handig.
Op km 15 (schat ik) steil bergop alweer bevoorrading, een snoepje, een bekertje water en een stukje appelsien, maar blijven lopen!
Van toen af voelde ik bij het bergaf lopen steeds de stampen in m'n billen; 't werd vrij lastig...

Mooie stukken door 't bos geen grote drukte, hartslag onder controle, dus toch nog... GENIETEN.
Al snel liep ik over een brugje waar we in 't begin ook al over liepen, het einde in zicht dus!
Daar ik 't parcours niet kende ging ik nog steeds niet voluit.
Met de finish in zicht was het even alle registers open en de tijd, naar alle tevredenheid:
1u35'04".
Echt beter dan verwacht, en met een goed gevoel; overschot zeg maar.

Net voorbij de finish excuseerde een dame zich in 't Frans voor een technisch defect, maar de finishtijden waren genoteerd, "et pour les Flamands la même chose, mais je sais q'un mot en Vlaams et c'est 'di(e)kkenek'".
'k Heb maar even (schijnheilig) zuur meegelachen met de omstaanders...

Al snel vond ik m'n carpoolers en weg waren we.
Een héél mooie ochtend en middag en uiteraard heel tevreden!!

De pittige looptrainingen renderen al, op naar de 20 km. door Brussel, ik hoop nu al in alle stilte om daar eens een deftige tijd neer te zetten.