Een weekendje Nederlands-Limburg, in Epen.
geweldig ;-)
Vrienden, eten, drinken, zon, verjaardag, ....
én op "den groten" de Cauberg opgereden.
De enige ervaring met de Cauberg was te voet op de Amstel Gold en het enige wat ik me hier nog van herinnerde was dat ik 'm toen al lastig vond.
Onze truuk?
Een goede pitstop op tijd en stond ;-)
Conclusie: met de fiets makkelijker of te voet!
 |
| de knooppunten |
Op zondag nog 'n natuurloopje met z'n drietjes (hoe komt het dat we niet met meer waren?)
Uniek parcours op de LF-routes middenin de weides tussen de koeien en stieren (met 'n rood regenvestje aan) en in door de bossen: zàlig!
Merci aan 'de bende'!
Het loopje zou helaas ook het voorlaatste loopje worden in aan'loop' naar de 1/2 marathon van Gent.
Inderdaad, een halve en niet de geplande marathon.
Na de Ironman is het "mission accomplished" gevoel gaan overheersen en is het intense sporten verdrongen door andere (belangrijke(r)) zaken.
Met een allesbehalve goed gevoel de 21,1 km. afgehaspeld in 1u47'38" ;-(
Na 8 km. de maag die protesteerde en op km. 18 krampen tot achter m'n oren.
Nog even aangemoedigd door marathonman Stefaan Engels die me passeerde "goe bezig Bert", kon ik er nog net "merci Stefaan, gij ook" uitpersen.
Héél leuk zo een aanmoediging, maar in alle eerlijkheid ging het voor mij allesbehalve 'goe'.
Versnellen richting finish zat er absoluut niet meer in, geen goed teken...
Niet slecht van zo af en toe eens 'tegen de muur' te lopen, alle pijlen dus op de halve marathon Deinze-Bellem gericht en met plezier aan het schema begonnen en 't liep letterlijk 'lekker' tot vorige week dinsdag.
Na 9 minuten stekende pijn in beide onderbenen, niet aangedrongen en terug huiswaarts en sindsdien: RUST (en af en toe een pijnscheut)...
Het enige doel in oktober, de Bosduatlon in Lembeke diende ik wegens dubbelgeboekt ook te laten schieten, ik zat met thuiswacht op Florian, maar we gingen wél supporteren (en foto's nemen).
...wordt vervolgd in november.
Het loopje zou helaas ook het voorlaatste loopje worden in aan'loop' naar de 1/2 marathon van Gent.
Inderdaad, een halve en niet de geplande marathon.
Na de Ironman is het "mission accomplished" gevoel gaan overheersen en is het intense sporten verdrongen door andere (belangrijke(r)) zaken.
Met een allesbehalve goed gevoel de 21,1 km. afgehaspeld in 1u47'38" ;-(
Na 8 km. de maag die protesteerde en op km. 18 krampen tot achter m'n oren.
Nog even aangemoedigd door marathonman Stefaan Engels die me passeerde "goe bezig Bert", kon ik er nog net "merci Stefaan, gij ook" uitpersen.
Héél leuk zo een aanmoediging, maar in alle eerlijkheid ging het voor mij allesbehalve 'goe'.
Versnellen richting finish zat er absoluut niet meer in, geen goed teken...
Niet slecht van zo af en toe eens 'tegen de muur' te lopen, alle pijlen dus op de halve marathon Deinze-Bellem gericht en met plezier aan het schema begonnen en 't liep letterlijk 'lekker' tot vorige week dinsdag.
Na 9 minuten stekende pijn in beide onderbenen, niet aangedrongen en terug huiswaarts en sindsdien: RUST (en af en toe een pijnscheut)...
Het enige doel in oktober, de Bosduatlon in Lembeke diende ik wegens dubbelgeboekt ook te laten schieten, ik zat met thuiswacht op Florian, maar we gingen wél supporteren (en foto's nemen).
...wordt vervolgd in november.
