feesten en trainen

Niet een ideale combinatie... feesten en trainen of trainen en feesten.
Trainen een feest? Ja! (maar)...
...in alle eerlijkheid, post-Ironman des te meer het gevoel van 'mission accomplished' en geen druk meer...

Ondertussen terug aan het trainen met 'n mooi schema van coach Tim voor marathon Gent*, maar in de afgelopen weekends waren er iets teveel verplichtingen om goed te zijn: trouwfeest, jubilé,...met uitslapen ipv. trainen als gevolg.

Omwille van de poolparty komende zaterdag schrap ik de halve marathon in Evergem van het programma daar deze begint om 15u., te laat om dan tijdig 'op bestemming' te geraken.

Wél trainen zaterdag vlak na de middag; 33km. voor de voeten!

* mogelijk last-minute naar marathon Berlijn, maar de kans is klein...

interview Oosteeklo Vandaag

In de week na thuiskomst uit Zurich volgde, bij een goed glas wijn, een interview door Maarten Lippens; voor Oosteeklo Vandaag.
Naast onze dorpswebsite is Maarten dé steunpilaar voor Oosteeklo Vandaag; een maandblad dat gratis in de Oosteeklose bussen valt met allerlei interessante weetjes, artikel en wist-je-datjes.
Deze maand is 'Bert Wauters is IronMan' het hoofdartikel voor 'Wat is er van de sport'.
Merci Maarten voor de leuke babbel & het mooie en leuke artikel!

Bert Wauters is een IronMan
Zondag 25 juli nam Bert Wauters (in september 34 jaar) uit de Koning Albertstraat voor de eerste maal deel aan een Ironman triatlonwedstrijd. Hij haalde de finish na 11 u. 30 min. Een hele prestatie en reden genoeg voor een babbel.
Een Ironmanwedstrijd is een triatlonwedstrijd die als selectiewedstrijd dient voor de Ironman in Hawaï. Een triatlonwedstrijd bestaat uit 3,800 km zwemmen, 180 km fietsen en 42,200 km lopen. Bert droomde er al een paar jaar van om aan de wedstrijd in het Zwitserse Zurich deel te nemen.
Bert: "Toen ik twee jaar geleden als fotograaf de wedstrijd in Zurich volgde, was ik verkocht. Ik wou in Zurich aan de start komen."

Grote uitdagingen.
Toen hij vier jaar geleden de marathon van New York, de woonplaats van zijn goede vriend Gino Dossche, tot een goed einde bracht, droomde Bert ervan om ooit een volledige triatlon te doen. Drie jaar geleden begon Bert aan triatlon te doen. Hij bracht de kwarttriatlon van Brugge en Eeklo, de halve triatlon van Antwerpen en Kruiningen (Nederland), de driekwart van Stein (Nederland) en de olympische afstand van Leuven al tot een goed einde.
Bert liep ook al ieder jaar een marathon: New York, Firenze, Ieper, Deinze (Leiemarathon), Gent (met de marathonman). Als voorbereiding liep hij al heel wat halve marathons. Hij reed ook al vijf maal de volledige Paris-Roubaix voor wielertoeristen."

SMO-triatlonteam.
Bert maakt sinds dit jaar deel uit van het succesvolle SMO triatlonteam met toppers als Michael De Wilde en Peter Croes. Om zijn doel te bereiken trainde Bert, onder begeleiding van trainer Tim De Vilder, een jaar lang, zes dagen op zeven tot twintig uur per week.
Dit is een hele opgave voor een amateursporter, want in het dagelijks leven is hij verzekeringsmakelaar in het Zakenkantoor Wauters-Ingels.
De wedstrijd in Zurich was een heel sportieve wedstrijd. Er waren 2677 deelnemers uit 54 verschillende landen. Bert zwom de 3,800 km in 1 u. 20 min. en kwam als 1468ste uit het water.
Bert: "Ik kwam heel relaxed uit het water en kende nooit problemen in het onderdeel dat mij het minst goed ligt. Ik nam rustig de tijd om me goed af te drogen, volledig om te kleden voor het fietsen en te eten en te drinken."
Vervolgens reed Bert de 180 km in 5 u. 56 min. 51 sec.
Bert: "Het fietstraject bestond uit twee ronden van 90 kilometer waarvan 40 km vlak en 50 km op en neer met een nijdige klim erin. Ik hield tijdens het fietsen, waar de wind behoorlijk kwam opzetten, mijn hartslag goed onder controle en ging nooit in het rood. Dit is heel belangrijk als je nadien nog een volledige marathon moet lopen. Ik stopte wel een aantal keer om te plassen, gevolg van te gulzig zwemmen (lacht)."
Bert die een goede fietser is, kon heel wat atleten inhalen en schoof na het fietsen op naar plaats 1343.
Tot slot liep hij de 42,200 km in 4 u. 02 min. 37 sec.
Bert: "Ook tijdens de marathon had ik een heel goed gevoel. Ik kende geen zwak moment. Ik nam voldoende tijd om te eten en te drinken in de bevoorradingszones. Het deed enorm veel deugd om zoveel atleten in te halen."

Florian

Bert finishte uiteindelijk na 11 en een half uur als 1032ste van alle gestarte atleten.
Hij werd verrast door zijn vrouw Emilia. Die had hun 11 maanden oude zoontje Florian een T-shirt aangetrokken met daarop 'My daddy is an Ironman'.
Bert: "Ik was van plan om met Florian over de meet te komen, maar die T-shirt was voor mij een complete verrassing. Het was dan ook een emotioneel moment. Een afsluiter van een heel jaar intens naar deze wedstrijd toeleven."
Dit bevestigt ook zijn vrouw Emilia, die er rotsvast van overtuigd was dat haar IronMan het zou halen.
Een sporter moet heel veel doen om zo'n prestatie te leveren, maar hij moet er nog veel meer voor laten. Na de wedstrijd in Zurich bouwde Bert dan ook een complete sportieve rustperiode van veertien dagen in. Dit is nodig om zowel op fysiek en mentaal vlak te kunnen herstellen. Toch eindigt het hier niet. Bert is van plan om op 5 september de halve marathon van Evergem te lopen en op 26 september volgt nog de marathon van Gent. Bert droomt er van om ooit de Dodentocht van Bornem (100 km) te wandelen, maar ook eens te lopen.
We wensen Bert, Emilia en Florian alvast een deugddoende kermis.

SMO in Triatlon Lommel

Tussendoortje:
gisteren sms van 'Metie':

vandaag was kwart triathlon in Lommel en er stonden 2 mannen van SMO op het podium...
Kijk maar eens naar TvLimburg als dat lukt

Voilà, een mooi beeldverslag op deze link en dikke merci aan 'Metie'!

Ironman Zurich 2010 film

Nog 2 filmfragmenten van de Ironman in Zurich:

* Richting finish langs Emilia:

Florian helaas nét wakker na een drukke dag supporteren en een beetje overweldigd door het supportersgeluid...


* Finish!



Net voor de meet mocht Florian "stappe, stappe, stap" doen ;-)

Ironman Zurich 2010 verslag

Mijn eerste Ironman, Zurich 25 juli 2010.

 

De dagen voor de Ironman verliepen rustig. De voorbereiding was nagenoeg perfect, de laatste week stond er amper nog iets op het schema, lichaam en geest zijn klaar voor de strijd, afwachten en relaxen dus....

Na het loszwemmen in de Zurichsee nog even met Florian in het heldere water.




Voor de laatste zwemsessie speelde ik op veilig en zwom ik zonder wetsuit. Het water was zalig warm en dit was dan ook dé vraag voor de wedstrijd: zou er met wetsuit mogen gezwommen worden, of verplicht zonder.... "wait and see untill raceday 6 am, there's a lot that can happen" was het diplomatisch antwoord...










En inderdaad, na 2 zwoele en té warme dagen zagen we de bui hangen; 2 dagen regen, regen en niks als regen... welgekomen afkoeling!

De grote dag naderde snel, op zaterdag bike check-in; alles ging er héél gedisciplineerd aan toe!

Toch nog maar even checken of die spandoeken wel stevig vasthangen ;-)
De brug die we in de marathon 4x heen én 4x terug over 'mochten'.

Raceday!

Na een rusteloze nacht van draaien en keren werd ik voor de wekker wakker...

Om 4u eruit voor het ontbijt, pff...

Ironlady Nadia van Ironmanagers vergezelde ons en samen trokken we richting wisselzone, een drukte van jewelste in alle vroegte.

Alles klaarleggen bij de fiets en plots, ondanks dubbelcheck de constatatie dat ik geen koersbroek meehad... Daar ik koos voor comfort ging ik niet in ons wedstrijdpak fietsen en lopen, maar telkens wisselen van kledij.
Emilia zou zich naar het hotel haasten, maar Ironmanager Paul stond plots met een reserve koersbroek bij mij; een telefoontje van de dames deed wonderen ;-) (nogmaals merci Paul!).

Na een laatste bezoek aan het groot toilet richting de zwemstart kwam er het gevoel van 'geen weg terug' en gierden de zenuwen me door de keel.
Net toen ik in het water stapte klonk het startschot en kon ik vrij snel beginnen zwemmen. Niet de gevreesde 'wasmachine', maar opnieuw discipline onder de 'meute'.

Het was tussen de gele badmutsen even zoeken naar de grote gele Powerbar boei, maar eens die in het vizier was het 'go with the flow' richting eerste keerpunt. Daar was het wel heel even wringen, maar dat was dan ook het enige. Op het eilandje waar we tussen de 2 zwemronden overmoesten (lopen) zag ik Emilia staan en kon ik snel de duimen in de hoogte steken en nog 'fris' roepen. Ik zat inderdaad nog fris en kon vol goede moed aan de laatste zwemronde beginnen. Opnieuw heel relax en met ruimte om te zwemmen zonder trekken en duwen. Ik besloot om op veilig te spelen en legde me iets meer in de voeten.
Met nog éénmaal het eiland in het vizier werden we precies richting zwemfinish 'gezogen', yes!!!!!!
Het gevreesde zwemmen zat er op, zonder enig probleem; geen idee van tijd, maar dat deed er totaal niet toe!
Op de tonen van 'You got to keep on moving' kon ik me in alle rust omkleden en klaarmaken voor het fietsen. Met een mooie ABBA-mix door de luidsprekers verliet ik na 7'16" de wisselzone; iets té traag, maar wat zou het uitmaken op een lange dag...

Nog even zwaaien naar Emilia die ik alweer zag staan, het kon al bijna niet meer stuk!
Na 7 km. fietsen haalde ik Nadia in, een korte babbel en terug op de trappers...
Even verder zag ik 'n atleet omver gereden worden door 'n auto; het parcours was verkeersarm, maar niet verkeersvrij, alert blijven was duidelijk de boodschap.
Het voedingsplan werd ook uit het achterhoofd opgevist en op geregelde tijdstippen werd er gegeten en gedronken, heel belangrijk om de dag zonder 'klop van hamer' door te komen.
De eerste 40 km. waren zo goed als vlak, maar toen er afgedraaid werd weg van de Zurichsee leek er geen einde aan te komen. M'n harstlag was m'n enige leidraad en bondgenoot, doseren en geen trap teveel proberen geven, om nog fris aan de marathon te beginnen.
Met de kilometers die opliepen kwam ook de zon er door en er werd dus wat afgezweet. Tijdens de eerste fietsronde heb ik een vijftal keer moeten stoppen om te plassen, 'k had het gevoel van een halve Zurichsee binnen te hebben...
De tweede ronde stond er ook wat wind, dus bewust trager gaan fietsen!
Achteraf bekeken té traag en te laag in hartslag gefietst, maar ach, wat maakt het uit  in 'n eerste Ironman; in het lopen heb ik genoeg snellere fietsers voorbijgestoken ;-)

Het fietsprofiel: vanaf km. 53 'the beast' en op km. 83 Heartbreak Hill

Heartbreak Hill

Heartbreak Hill, omschreven als 'die Alpe d' Huez des Ironman Zurich Switzerland' en terecht...
De massa joelt je er naar boven! Kicken!!

De eerste ronde geen Emilia, Florian of Daniëlle te zien, maar ik had er alle vertrouwen in voor de 2e ronde ;-)







Alles verliep er 'vlot', de 2 ronde van ver Emilia & Florian opgemerkt en toch even gestopt voor 'n zoen en applaus van de omstaanders, omwille van Florian ;-))

Het was er al behoorlijk wat rustiger dan in de eerste ronde, maar toch nog genoeg volk aanwezig op de 'puist'.

De 2e fietsronde zat er nu zo goed als volledig op, het was vooral stiller de 2e ronde, minder gebabbel en meer gekreun op de klimmen, toen ik de 2e keer Zurich binnenreed zat ik al met gebalde vuist "yes, 't is binnen", dit kon gewoon niet meer mislopen!
De fietstijd was 5u56'51" of 30,26 km./u. gemiddeld.
Niet slecht maar toch te laag in hartslag en iets teveel schrik gehad voor de afsluitende marathon...
Wel alles mooi kunnen indelen van eten en drinken, het voedingsplan was 'ok' (tnx Tim)

Marathon

Iets wat me op training nauwelijks lukte na het fietsen, onmiddellijk op de goede hartslag en een deftig tempo!!
Joepie, dit zat alvast goed!
In de zon vond ik het toch behoorlijk warm, de schaduw was meer dan welkom.
Opnieuw enkel de hartslag als leidraad.
De bevoorradingen 'diesel' (sportdrank) en water waren 'ok', maar toch net voor half marathon toch al overgeschakeld op Cola.
Op km. 27 (toen al) m'n caffeïne-gelletje, de hartslag zakt onder LSD en de vermoeidhied dreigde te zwaar door te wegen.
De laatste ronde snel(ler) ingezet, maar ik kon het niet volhouden. Sowieso was het genieten! Weten dat ik zou finishen met Florian en zo 'IRONMAN' zou worden....

Finish

De laatste 3 km. leken eindeloos....
Enerzijds aftellen en de kick, anderzijds lopen tussen de 'stervenden'.
Het werd al iets kalmer langs het parcours, zelfs voor de supporters was het 'n lange dag geweest.
Nog even zwaaien naar het orkest dat 'Beat it' van Michael Jackson speelde, zàlig!
Net voor de aflsag naar de finish turen naar 'Metie' om Florian aan te nemen.
Toen ik Daniëlle zag staan merkte ik op dat Florian aan het slapen was, jammer, maar hij mocht en moest mee over de streep!

Op de marathon was ik ook te weinig bezig met m'n snelheid en tijd, ik liet het op me afkomen...
4u02'37"! Was ik bij die vele bevoorradingen sneller beginnen lopen ipv. stappen bij het drinken, maar alweer: 'ach'.

De aankomst overdonderde zowel Florian als mij, maar meer dan tevreden stapten we samen over de finish, yes, 't was binnen, dit nemen ze ons niet meer af!

De droom kwam uit...

I R O N M A N






 
ik mag nu zelf de strijk doen...
 




Nog enkele 'weetjes':

* De tijden staan hier.

* Op de pastaparty was er een oproep naar elke atleet om minstens 3 van de 2600 vrijwilligers te bedanken, wel ik denk dat ik er minimum 333 bedankte tijdens de wedstrijd.

* Algemeen genomen mocht ik sneller gefietst hebben, sowieso kan ik nog progressie maken in de 3 onderdelen.

* Ik was moe van het lang 'onderweg' zijn, op van 4u 's morgen na een onrustige nacht; wonderbaarlijk fris in 't kopke en alles mooi kunnen beleven, op zich niet kapot van de 11u30 sporten.

* Achteraf geen stijve benen, ik had het erger verwacht!

Sowieso oneindig veel dank aan Emilia voor 'alles' en ook dikke merci aan Daniëlle die meereisde naar Zurich.

Tnx!