Stein-verslag

Beste blog-lezers (M/V); eerst en vooral m'n excuses voor het schandalig late verslag, maar 't kwam er gewoonweg niet van... maar niet getreurd, extra gekruid met meer foto's...

Wat een dag!
't Was fijn in Stein te zijn...

Zondagmorgen 7u. in Stein, Nederlands Limburg; in alle vroegte naar de 2e wisselzone, loopschoenen en petje in bak nr. 25 leggen en wachten op de clubgenoten die binnensijpelen.
In groep naar de 1e wisselzone met de fiets en wetsuit. Druk overleg en gespeculeer, de wedstrijd wordt niet onderschat; maar snel overlopen. We gaan dit overleven!!
De Ironmanagers in oranje pak gehuld betreden de kooi (wisselzone). Alles in de bak, niets op de fiets, strikte orders van de organisatie. Wie zijn pak achterstevoren aanheeft trekt dit goed aan, binnenstebuiten had niemand z'n pak aan ;)).
Snel een groepsfoto en nog alles eens overlopen en dubbelchecken.
Een goeie 10 minuten voor de start galmt een boodschap door de micro:
"het nummer 65, Gaëtan De Smet, een collega meldt dat u lekke band heeft"...
In eerste instantie dachten we aan een (flauwe) grap, maar het bleek snel waar te zijn; lek achteraan.
Gaëtan dan maar geholpen het wiel uit z'n fiets te nemen en het wiel aan Tim gegeven die (zo leek het ons toch) het hoofd koel hield en de band verving.
Net op tijd dan maar naar de startbox voor het zwemmen... Ik zag het nog steeds zitten.
Eens in het water, nog steeds & eens vertrokken was het de eerste 100 à 150 m. wat geduw, maar dat viel allemaal mee.
Het water smaakte naar petrol, maar zelfs dat deerde niet...






Bij het ingaan van de 2e zwemronde hoorde ik nog afroepen dat Kristof La Heyne ook net begonnen was aan z'n tweede ronde.
Ook die rond verliep vlot en vrij rustig. Letten op techniek, ademhaling en oriënteren.





De zwemtijd zou me niet interesseren, zolang ik maar met 'n goed gevoel uit het water kwam!
En het gevoel nà 't zwemmen was SUPER! Om een ronde meer zou ik zelfs niet getreurd hebben, waar gaan we dat schrijven?!





Aan het begin van de wisselzone kwam ik clubgenoot Jean tegen met op zijn beurt een plat wiel.
Jean zocht een pomp want het stuk om z'n bommetje in de band te blazen werkte niet.
Samen met hem naar mijn fiets en mijn stukje even geleend.
Bij het wisselen heb ik met goed ingewreven met zonnecréme, dat bleek geen overbodige luxe te zijn!
Net voorbij de mat van de wisselzone stond Kristof stil, ook hier even gestopt, maar het bleek niets ernstig te zijn, dan maar op het golvend parcours voorzichtig op zoek naar de eerste klim.




Doseren zou het toverwoord worden.
Eten & drinken en niets aan het toeval overlaten!
Het parcours bleek al snel niet te onderschatten, amai!

Na 12km. fietsen constateerde ik dat ik m'n chip niet aanhad...
Niet panikeren, het doel was finishen, zonder chip en dus zonder rondetijden zou dit ook wel lukken. Snel besloot ik niet aan Tim of Emilia te zeggen, zodat ze niet nodeloos op zoek zouden gaan naar die chip.
Blijkbaar vergeten in de haast om Jean te helpen; niet alert genoeg voor mijn eigen ding in de wissel; maar niet getreurd.
In de eerste ronde deed ik het laatste klimmetje, een kasseibaan, in het gootje; maar de volgende 3 rondes werd dit toch de kasseien, met Parijs-Roubaix vers in het geheugen & in de benen was dit even genieten.

De 2e ronde was het overtrokken en een behoorlijk wind kwam opzetten; wat zou dat nog geven.
Ronde 3 was de zon toch weer van de partij.
Er werden zeer veel bidons gegeven, dus ook aangenomen, in de laatste ronde zelfs 1 met water om stande pede in m'n nek te kletsen; zo warm was het ondertussen al!
In de buurt van de finish stonden heel wat supporters, oa. Emilia en haar zus, vriend-coach Tim en 3 dames van de club die 's zaterdags de kwart van Brugge tot een goed eind brachten.
Telkens weer luide aanmoedigingen, héél tof uiteraard.
De wissel fietsen-lopen verliep ook vlot, wat mocht ik blij zijn dat ik 's morgens toch m'n pet klaargelegd had, even twijfelde ik nog, maar met een loden zon op onze bol was het té gevaarlijk voor een zonneslag en uitdroging.
De loopstart verliep vrij vlot, maar al snel zakte het tempo.
Het selectieve parcours, weinig of niets vlak en de temperatuur van maar liefst 28°C bleken niet echt mijn ding...
Gelukkig veel bevoorrading, water, AA-sportdrank, cola, banaan, appelsien, sponsen (naar 't schijnt niet eetbaar, of toch maar 1x)
Vooral de sponsen waren welkom.






Ronde 3 kreeg ik het héél lastig! Wandelen aan een drankpost aan pakweg 6,5 km./u., lopen erna aan 7 km./u. Afzien dus, 't vat was leeg, 't bobijntje op, ... ik voelde dat alle voorgaande wedstrijden met uitputten... Vreemde gewaarwordingen, krampen; niet in m'n benen, maar in de plooien van m'n armen, nog nooit meegemaakt (& 'k had het weer;)). Gelukkig weer die wondersponsen die soelaas brachten (en ik die dacht dat de jeanetten van voetballers met hun sponsje niet opgelapt kunnen worden, excuses!)

Het 'gelleke' niet vergeten, drinken was als water op een eend gieten...
In alle eerlijkheid, op het einde van ronde 3 dacht ik aan stoppen.
Onder het motto luister naar je lichaam was het van 't is genoeg geweest.
Op km. 20 dacht ik; loop nog 1 uur aan 10/u. en je bent er, maar de benen wilden niet meer.
En als de benen even 'go' zeiden, was het 't kopke...
Maar alweer de moral die werd opgevijzeld door de suporters en vooral supportsters! Toch maar aan de laatste ronde begonnen, het was ondertussen al vrij kalm op het parcours. De Nederlanders bleven trouw op post in hun voortuintje, aanmoedigen tot het bittere einde, DANK U WEL!
Bij het ingaan van de 4e ronde zag ik clubgenoot Raf Wouters op me naderen & besloot op hem te wachten, gedeeld leed = half leed. Raf vroeg ook om samen te blijven. "Geen probleem Raf, jij bepaalt het tempo."
En plots leek het allemaal iets beter te gaan. De 'dash' was er wel volledig af, maar de finish naderde!



Wouters & Wauters richting finish. Plots ging ons licht terug branden en even grapte ik naar Emilia dat we besloten hadden nog een rondje te lopen...











Raf mate, we did it again, tnx!





Dank aan alle supporters, proficiat aan alle clubleden!






De Duvel of Leffe die Mario beloofde zag ik tijdens 't fietsen nog zitten; tijdens 't lopen zou ik niet geweten hebben hoe die nog binnen te krijgen (of te houden).
Echter, na 'n goede douche heb ik genoten van enkele (3 of 4) La Chouffes; het herstel kon beginnen; blij gefinisht te zijn bij de levenden...