maandag 2 augustus 2010

Ironman Zurich 2010 verslag


Mijn eerste Ironman, Zurich 25 juli 2010.
 
De dagen voor de Ironman verliepen rustig. De voorbereiding was nagenoeg perfect, de laatste week stond er amper nog iets op het schema, lichaam en geest zijn klaar voor de strijd, afwachten en relaxen dus....
Na het loszwemmen in de Zurichsee nog even met Florian in het heldere water.




Voor de laatste zwemsessie speelde ik op veilig en zwom ik zonder wetsuit. Het water was zalig warm en dit was dan ook dé vraag voor de wedstrijd: zou er met wetsuit mogen gezwommen worden, of verplicht zonder.... "wait and see untill raceday 6 am, there's a lot that can happen" was het diplomatisch antwoord...










En inderdaad, na 2 zwoele en té warme dagen zagen we de bui hangen; 2 dagen regen, regen en niks als regen... welgekomen afkoeling!













De grote dag naderde snel, op zaterdag bike check-in; alles ging er héél gedisciplineerd aan toe!

















Toch nog maar even checken of die spandoeken wel stevig vasthangen ;-)
De brug die we in de marathon 4x heen én 4x terug over 'mochten'.















Raceday!

Na een rusteloze nacht van draaien en keren werd ik voor de wekker wakker...
Om 4u eruit voor het ontbijt, pff...
Ironlady Nadia van Ironmanagers vergezelde ons en samen trokken we richting wisselzone, een drukte van jewelste in alle vroegte.

Alles klaarleggen bij de fiets en plots, ondanks dubbelcheck de constatatie dat ik geen koersbroek meehad... Daar ik koos voor comfort ging ik niet in ons wedstrijdpak fietsen en lopen, maar telkens wisselen van kledij.
Emilia zou zich naar het hotel haasten, maar Ironmanager Paul stond plots met een reserve koersbroek bij mij; een telefoontje van de dames deed wonderen ;-) (nogmaals merci Paul!).

Na een laatste bezoek aan het groot toilet richting de zwemstart kwam er het gevoel van 'geen weg terug' en gierden de zenuwen me door de keel.
Net toen ik in het water stapte klonk het startschot en kon ik vrij snel beginnen zwemmen. Niet de gevreesde 'wasmachine', maar opnieuw discipline onder de 'meute'.

Het was tussen de gele badmutsen even zoeken naar de grote gele Powerbar boei, maar eens die in het vizier was het 'go with the flow' richting eerste keerpunt. Daar was het wel heel even wringen, maar dat was dan ook het enige. Op het eilandje waar we tussen de 2 zwemronden overmoesten (lopen) zag ik Emilia staan en kon ik snel de duimen in de hoogte steken en nog 'fris' roepen. Ik zat inderdaad nog fris en kon vol goede moed aan de laatste zwemronde beginnen. Opnieuw heel relax en met ruimte om te zwemmen zonder trekken en duwen. Ik besloot om op veilig te spelen en legde me iets meer in de voeten.
Met nog éénmaal het eiland in het vizier werden we precies richting zwemfinish 'gezogen', yes!!!!!!
Het gevreesde zwemmen zat er op, zonder enig probleem; geen idee van tijd, maar dat deed er totaal niet toe!
Op de tonen van 'You got to keep on moving' kon ik me in alle rust omkleden en klaarmaken voor het fietsen. Met een mooie ABBA-mix door de luidsprekers verliet ik na 7'16" de wisselzone; iets té traag, maar wat zou het uitmaken op een lange dag...

Nog even zwaaien naar Emilia die ik alweer zag staan, het kon al bijna niet meer stuk!
Na 7 km. fietsen haalde ik Nadia in, een korte babbel en terug op de trappers...
Even verder zag ik 'n atleet omver gereden worden door 'n auto; het parcours was verkeersarm, maar niet verkeersvrij, alert blijven was duidelijk de boodschap.
Het voedingsplan werd ook uit het achterhoofd opgevist en op geregelde tijdstippen werd er gegeten en gedronken, heel belangrijk om de dag zonder 'klop van hamer' door te komen.
De eerste 40 km. waren zo goed als vlak, maar toen er afgedraaid werd weg van de Zurichsee leek er geen einde aan te komen. M'n harstlag was m'n enige leidraad en bondgenoot, doseren en geen trap teveel proberen geven, om nog fris aan de marathon te beginnen.
Met de kilometers die opliepen kwam ook de zon er door en er werd dus wat afgezweet. Tijdens de eerste fietsronde heb ik een vijftal keer moeten stoppen om te plassen, 'k had het gevoel van een halve Zurichsee binnen te hebben...
De tweede ronde stond er ook wat wind, dus bewust trager gaan fietsen!
Achteraf bekeken té traag en te laag in hartslag gefietst, maar ach, wat maakt het uit  in 'n eerste Ironman; in het lopen heb ik genoeg snellere fietsers voorbijgestoken ;-)



Het fietsprofiel: vanaf km. 53 'the beast' en op km. 83 Heartbreak Hill





Heartbreak Hill





Heartbreak Hill, omschreven als 'die Alpe d' Huez des Ironman Zurich Switzerland' en terecht...
De massa joelt je er naar boven! Kicken!!

De eerste ronde geen Emilia, Florian of Daniëlle te zien, maar ik had er alle vertrouwen in voor de 2e ronde ;-)







Alles verliep er 'vlot', de 2 ronde van ver Emilia & Florian opgemerkt en toch even gestopt voor 'n zoen en applaus van de omstaanders, omwille van Florian ;-))













Het was er al behoorlijk wat rustiger dan in de eerste ronde, maar toch nog genoeg volk aanwezig op de 'puist'.

De 2e fietsronde zat er nu zo goed als volledig op, het was vooral stiller de 2e ronde, minder gebabbel en meer gekreun op de klimmen, toen ik de 2e keer Zurich binnenreed zat ik al met gebalde vuist "yes, 't is binnen", dit kon gewoon niet meer mislopen!
De fietstijd was 5u56'51" of 30,26 km./u. gemiddeld.
Niet slecht maar toch te laag in hartslag en iets teveel schrik gehad voor de afsluitende marathon...
Wel alles mooi kunnen indelen van eten en drinken, het voedingsplan was 'ok' (tnx Tim)









Marathon


Iets wat me op training nauwelijks lukte na het fietsen, onmiddellijk op de goede hartslag en een deftig tempo!!
Joepie, dit zat alvast goed!
In de zon vond ik het toch behoorlijk warm, de schaduw was meer dan welkom.
Opnieuw enkel de hartslag als leidraad.
De bevoorradingen 'diesel' (sportdrank) en water waren 'ok', maar toch net voor half marathon toch al overgeschakeld op Cola.
Op km. 27 (toen al) m'n caffeïne-gelletje, de hartslag zakt onder LSD en de vermoeidhied dreigde te zwaar door te wegen.
De laatste ronde snel(ler) ingezet, maar ik kon het niet volhouden. Sowieso was het genieten! Weten dat ik zou finishen met Florian en zo 'IRONMAN' zou worden....




Finish



De laatste 3 km. leken eindeloos....
Enerzijds aftellen en de kick, anderzijds lopen tussen de 'stervenden'.
Het werd al iets kalmer langs het parcours, zelfs voor de supporters was het 'n lange dag geweest.
Nog even zwaaien naar het orkest dat 'Beat it' van Michael Jackson speelde, zàlig!
Net voor de aflsag naar de finish turen naar 'Metie' om Florian aan te nemen.
Toen ik Daniëlle zag staan merkte ik op dat Florian aan het slapen was, jammer, maar hij mocht en moest mee over de streep!



Op de marathon was ik ook te weinig bezig met m'n snelheid en tijd, ik liet het op me afkomen...
4u02'37"! Was ik bij die vele bevoorradingen sneller beginnen lopen ipv. stappen bij het drinken, maar alweer: 'ach'.

De aankomst overdonderde zowel Florian als mij, maar meer dan tevreden stapten we samen over de finish, yes, 't was binnen, dit nemen ze ons niet meer af!








De droom kwam uit...

I R O N M A N






 
ik mag nu zelf de strijk doen...
 




Nog enkele 'weetjes':

* De tijden staan hier.

* Op de pastaparty was er een oproep naar elke atleet om minstens 3 van de 2600 vrijwilligers te bedanken, wel ik denk dat ik er minimum 333 bedankte tijdens de wedstrijd.

* Algemeen genomen mocht ik sneller gefietst hebben, sowieso kan ik nog progressie maken in de 3 onderdelen.

* Ik was moe van het lang 'onderweg' zijn, op van 4u 's morgen na een onrustige nacht; wonderbaarlijk fris in 't kopke en alles mooi kunnen beleven, op zich niet kapot van de 11u30 sporten.

* Achteraf geen stijve benen, ik had het erger verwacht!

Sowieso oneindig veel dank aan Emilia voor 'alles' en ook dikke merci aan Daniëlle die meereisde naar Zurich.

Tnx!

8 opmerkingen:

  1. tuurlijk kanje nog progressie maken, maar wat zou je je daar nu druk over maken: je bent vanaf heden officieel van ijzer!
    Proficiat!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Aki jg3avs12:25 a.m.

    Hi Bert

    It seems you and your family enjoyed it very much. It's so great !

    See you soon

    BeantwoordenVerwijderen
  3. dikke, dikke proficiat zenne ... eindeloos respect!!! You did it!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Anoniem4:19 p.m.

    hoi bert
    een mooie beloning voor de eenzame trainingen , wat doet de tijd ertoe !!! de eindstreep dat is wat telt , je deed het toch maar, super!!
    geniet van het succes
    kristel

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooi verslag Bert, en nog eens een welgemeende proficiat...
    Het lange trainen is niet voor niets geweest, en die tijd, tja, wie kijkt daar nu naar?
    't voornaamste is dat je van ijzer bent nu, iets om terecht trots op te zijn...

    Hoedje af, nogmaals...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Anoniem11:06 p.m.

    Hé Bert,
    als onze Belgische topsporters een medaille halen krijg ik altijd een krop in de keel. Bij het lezen van uw verslag kreeg ik dezelfde emo reactie... wauw Bert echt megasuper-geweldig gedaan!!! Ik ben zelf niet zo sportief maar de wedstrijdmicrobe (cafeïne) heeft me wel gebeten... die spanning is echt super hé.
    Dikke proficiat.
    Kathleen

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heel sterke prestatie, dikke proficiat

    BeantwoordenVerwijderen
  8. kom ik terug van een luie vakantie en moet ik lezen dat den Bert een ironman heeft gelopen. Dikke proficiat, puike prestatie!

    BeantwoordenVerwijderen